ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ
What Is a Healthy Church?
លោកគ្រូ ម៉ាក ដិវើរ
Mark Dever
Copyright © 2007 by Mark E. Dever and 9Marks
រក្សាសិទ្ធិ © ២០០៧ ដោយលោកគ្រូ ម៉ាក ដិវើរ និង 9Marks
Published by Crossway
ផលិតដោយ Crossway
a publishing ministry of Good News Publishers
ព័ន្ធកិច្ចរបស់ Good News Publishers
Wheaton, Illinois 60187, U.S.A.
This edition published by arrangement with Crossway.
សៀវភៅនេះបានទទួលការអនុញ្ញាតចងក្រងដោយ Crossway។
All rights reserved.
រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង។
Reprinted from 9 Marks of a Healthy Church, Copyright © 2005 by Mark E. Dever
បោះពុម្ពតាម 9 Marks of a Healthy Church, រក្សាសិទ្ធិ © ២០០៥ ដោយលោក ម៉ាក ដិវើរ
អ្នកបកប្រែចម្បង៖ លោក ជឿន ជីវិចន្ធា
ជំនួយការបកប្រែ៖ លោក ជួប ប៊ុនហាក់, លោក ឈាង បូរ៉ា
ពិនិត្យផ្ទៀងផ្ទាត់ដោយ៖ សកម្មភាពកម្ពុជា [email protected]
សូមថ្លែងអំណរគុណដល់៖ លោកស្រី សំ ថាវី, លោកស្រី អ៊ែវិនសិន វន្នី, លោកស្រី កង សុគន្ធរ័ត្ន, លោក ម៉ែន ជំនោ, លោក វ៉ា វចនា, លោក យឿន សុវណ្ណារ៉ា, កញ្ញា សៀង ស្រីម៉ាច និងកញ្ញា ឈឿន សុភី
អ្នករចនាក្រប៖ Josh Dennis
អ្នករចនាអត្ថបទភាសាខ្មែរ៖ លោក ផុន ស្រីអែម
រូបភាពក្របមកពី៖ iStock
យើងខ្ញុំបានរក្សាអក្ខរាវិរុទ្ធនៃសម្រង់ខគម្ពីរដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរបកប្រែចាស់ឆ្នាំ១៩៥៤, ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី កែសម្រួលឆ្នាំ២០១៤ (គកស), ព្រះគម្ពីរគ្រិស្តបរិស័ទខ្មែរ (គគខ), ក៏ដូចជាអសាធារណនាមមួយចំនួន ប៉ុន្តែសំណេរនៅក្នុងអត្ថបទទាំងមូលយើងខ្ញុំបានខិតខំព្យាយាមគោរពតាមអក្ខរាវិរុទ្ធនៃវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត។ គ្រប់ពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទសម្រង់ខគម្ពីរដែល ទ្រេត គឺបានធ្វើឡើងដោយអ្នកនិពន្ធ។
អរព្រះគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់
ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំស្គាល់គ្រូគង្វាលដ៏ស្មោះត្រង់៖
Harold Purdy
Wally Thomas
Ed Henegar
សូមថ្លែងអំណរគុណដល់ The Theological Famine Relief Project របស់ The Gospel Coalition ដែលបានផ្តល់ជំនួយក្នុងការបកប្រែ និងការបោះពុម្ពសៀវភៅនេះ។
For ordering information please visit:
ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់ជាវសៀវភៅនេះ សូមចូលទៅកាន់គេហទំព័រ៖
Cambodian Christian Resources
មាតិកា
សេចក្តីផ្តើម៖ តើលោកអ្នកកំពុងតែស្វែងរកអ្វីនៅក្នុងពួកជំនុំ?
ផ្នែកទី១៖ តើពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្ដេច
១ គ្រីស្ទសាសនារបស់លោកអ្នកនិងពួកជំនុំរបស់លោកអ្នក
២ លក្ខណៈពួកជំនុំ និងអ្វីដែលមិនមែនជាលក្ខណៈពួកជំនុំ
៣ ពួកជំនុំគួរប្រាថ្នាចង់បានសុខភាពល្អ
៤ របៀបបង្ហាញពីចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់
គំនិតជំនួយខ្លះៗ៖ ប្រសិនបើលោកអ្នកមានគំនិតចង់ផ្លាស់ប្ដូរពួកជំនុំ...
ផ្នែកទី២៖ សញ្ញាសម្គាល់ដ៏ចាំបាច់នៃពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ
៥ សេចក្តីអធិប្បាយតាមអត្ថន័យព្រះគម្ពីរ
៧ ការយល់ពីដំណឹងល្អតាមព្រះគម្ពីរ
គំនិតជំនួយខ្លះៗ៖ របៀបស្វែងរកពួកជំនុំមួយដែលល្អ
ផ្នែកទី៣៖ សញ្ញាសម្គាល់ដ៏សំខាន់ៗនៃពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ
៨ ការយល់ពីការក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទតាមព្រះគម្ពីរ
៩ ការយល់ពីការផ្សាយដំណឹងល្អតាមព្រះគម្ពីរ
១០ ការយល់ដ៏ត្រឹមត្រូវពីសមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ
១១ ការដាក់វិន័យពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ
១២ ការបង្កើតសិស្ស និងការលូតលាស់តាមព្រះគម្ពីរ
១៣ ការដឹកនាំពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ
សេចក្តីបញ្ចប់៖ ការអនុវត្តជាក់ស្ដែង
សេចក្តីបន្ថែម៖ លក្ខន្តិកៈដ៏សាមញ្ញក្នុងពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ
បុព្វកថា៖ រឿងប្រៀបប្រដូច
ព្រះទ្រង់បានដាក់ចុះនូវអវយវៈនីមួយៗ ក្នុងរូបកាយតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ បើគ្រប់ទាំងអស់សុទ្ធតែជាអវយវៈតែ១ នោះតើរូបកាយនឹងនៅឯណា តែមានអវយវៈជាច្រើនវិញ ប៉ុន្តែរូបកាយតែ១ទេ ហើយភ្នែកពុំអាចនិយាយទៅដៃថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងទេ ឬក្បាលនិយាយទៅជើងថាអញមិនត្រូវការនឹងឯងដែរនោះឡើយ។
— ១កូរិនថូស ១២:១៨-២១
ក្រោយពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំពេលព្រឹកដែលដឹកនាំដោយលោកត្រចៀក និងលោកមាត់បានបញ្ចប់ នោះលោកច្រមុះ និងលោកដៃក៏បានអង្គុយជជែកគ្នានៅក្នុងព្រះវិហារ។ ពេលនោះ លោកដៃបានប្រាប់លោកច្រមុះថា រូបលោក និងគ្រួសាររបស់លោកបានសម្រេចចិត្តស្វែងរកពួកជំនុំមួយទៀតហើយ។
លោកច្រមុះបានសួរទៅកាន់លោកដៃថា «ពិតមែនឬ? ហេតុអ្វីបានជាប្អូនសម្រេចចិត្តបែបហ្នឹង?»។
ពេលនោះលោកដៃបានឆ្លើយតបទៅវិញដោយឈ្ងោកមុខថា «ហ៎! ខ្ញុំមិនដឹងទេ»។ តាមធម្មតា គាត់ជាមនុស្សយឺតនឹងនិយាយជាងសមាជិកពួកជំនុំដទៃទៀត។ រួចលោកដៃក៏បន្តទៀតថា «ខ្ញុំគិតថាដោយសារតែពួកជំនុំនេះមិនមានអ្វីដែលខ្ញុំ និងប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំកំពុងតែស្វែងរកនោះទេ»។
លោកច្រមុះបានសួរថា «អញ្ចឹង តើប្អូនកំពុងតែស្វែងរកអ្វីនៅក្នុងពួកជំនុំ?»។
លោកច្រមុះនិយាយពាក្យទាំងនេះដោយសំឡេងក្ដួលអាណិត ប៉ុន្តែ ទោះបីជាគាត់និយាយពាក្យទាំងនេះ ក៏គាត់នៅតែមិនឯកភាពនឹងចម្លើយរបស់លោកដៃដដែល។ ហើយប្រសិនបើលោកដៃ និងប្រពន្ធរបស់គាត់ មិនបានមើលឃើញថា លោកច្រមុះ និងអ្នកដឹកនាំឯទៀតដឹកនាំពួកជំនុំបានយ៉ាងល្អត្រឹមត្រូវទេ នោះពួកជំនុំក៏មិនត្រូវការគ្រួសារលោកដៃដែរ។
នៅពេលឮលោកច្រមុះសួរដូចនោះ លោកដៃបានពិចារណាបន្តិចមុននឹងគាត់ឆ្លើយ។ លោកដៃ និងប្រពន្ធរបស់គាត់ ចូលចិត្តលោកគ្រូមាត់ និងគ្រួសាររបស់គាត់។ ហើយលោកត្រចៀកដែលជាអ្នកនាំកម្មវិធីថ្វាយបង្គំក៏ជាមនុស្សល្អ មានគុណធម៌ ហើយសប្បុរសទៀត។
ចុងបញ្ចប់ លោកដៃបានឆ្លើយទាំងរអាក់រអួលថា «តាមពិតទៅ ខ្ញុំគិតថាយើងកំពុងតែស្វែងរកពួកជំនុំមួយដែលមនុស្សភាគច្រើនមានលក្ខណៈដូចពួកយើង»។ គាត់បានបន្តថា «ពួកយើងបានសាកល្បងចំណាយពេលជាមួយនឹងគ្រួសារលោកជើងដែរ ប៉ុន្តែពួកយើងហាក់ដូចជាមិនស៊ីចង្វាក់ជាមួយនឹងពួកគេទេ។ បន្ទាប់មក ពួកយើងបានចូលរួមក្រុមតូចដែលមានសុទ្ធតែគ្រួសារលោកម្រាមជើង ប៉ុន្តែ ពួកគេគិតតែនិយាយពីស្រោមជើង ស្បែកជើង និងក្លិនរបស់វាទៅវិញ ហើយយើងមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងការនោះទេ»។
លោកច្រមុះបានមើលទៅលោកដៃម្តងនេះដោយស្រងាកចិត្ត ហើយក៏សួរថា «តើប្អូនមិនសប្បាយចិត្តទេឬអី ដែលពួកគេបានយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើក្លិននោះ?»។
លោកដៃក៏ឆ្លើយថា «ពិតប្រាកដណាស់! ប៉ុន្តែ ពួកយើងមិនសូវខ្វល់អំពីការនោះប៉ុន្មានទេ។ បន្ទាប់មក ពួកយើងបានចូលរួមរៀននៅសាលារៀនថ្ងៃអាទិត្យដែលមានសុទ្ធតែលោកត្រចៀក លោកភ្នែក លោកច្រមុះ និងលោកមាត់។ តើបងចងចាំទេថា ពួកយើងចូលរួមបានបួនប្រាំសបា្តហ៍ដែរកាលពីប៉ុន្មានខែមុន?»។
លោកច្រមុះបាននិយាយថា «បាទ ល្អដែលប្អូនបានចូលរួមជាមួយពួកយើង»។
លោកដៃក៏តបថា «អរគុណ! ប៉ុន្តែពួកគេគ្រប់គ្នាគ្រាន់តែចង់និយាយ ស្តាប់ ហិតក្លិន ហើយភ្លក់រសជាតិតែប៉ុណ្ណោះ។ មើលទៅ ដូចជាពួកគេមិនចង់ធ្វើការ ហើយមិនចង់ប្រឡាក់ដៃសោះ។ និយាយអញ្ចឹង ប្រពន្ធខ្ញុំ និងខ្ញុំគិតថា យើងនឹងសាកល្បងចូលរួមជាមួយពួកជំនុំថ្មីមួយនៅខាងកើតនេះ។ ពួកយើងឮថា ពួកគេចូលចិត្តទះដៃ និងលើកដៃសរសើរព្រះជាម្ចាស់ហើយនោះគឺជាអ្វីដែលពួកយើងចង់បានឥឡូវនេះ»។
លោកច្រមុះបានឆ្លើយតបថា «ហ៊ឺ! ខ្ញុំយល់ពីអ្វីដែលប្អូននិយាយហើយ ពួកយើងពិតជាមិនចង់ឃើញប្អូនចេញទៅទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំយល់ថា ប្អូនត្រូវតែធ្វើអ្វីដែលល្អសម្រាប់ខ្លួនឯង»។
នៅពេលនោះប្រពន្ធរបស់លោកដៃដែលកំពុងជាប់មាត់សន្ទនាជាមួយអ្នកផ្សេងទៀតនោះ ក៏បានងាកមកចូលរួមជាមួយនឹងប្តីរបស់នាង និងលោកច្រមុះវិញ។ លោកដៃបានពន្យល់ដោយសង្ខេបពីអ្វីដែលគាត់ និងលោកច្រមុះទើបតែបាននិយាយ។ បន្ទាប់មក លោកច្រមុះបានសម្ដែងនូវការសោកស្តាយរបស់លោក ពីការចាកចេញរបស់គ្រួសារលោកដៃ។ ហើយលោកច្រមុះបាននិយាយម្ដងទៀតថា គាត់យល់ ពីព្រោះស្តាប់ទៅដូចជាពួកជំនុំមិនបានបំពេញតម្រូវការរបស់លោកដៃ និងគ្រួសាររបស់គាត់ទេ។
ប្រពន្ធរបស់លោកដៃបានងក់ក្បាលឯកភាព។ នាងចង់ធ្វើជាគួរសម ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ នាងមិនមែនមិនសប្បាយចិត្តនឹងចាកចេញនោះទេ។ ប្តីរបស់នាងបានរិះគន់ពួកជំនុំល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅនេះ អញ្ចឹងហើយ ចិត្តរបស់នាងក៏មិនខុសពីប្តីរបស់នាងនោះដែរ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ប្តីរបស់នាងមិនដែលនិយាយរិះគន់ទាស់នឹងរូបកាយនៃពួកជំនុំជាចំហរនោះទេ។ តាមពិតទៅ គាត់ធ្លាប់សុំទោសពីការដែលគាត់មានគំនិតអវិជ្ជមានខ្លាំងពេកចំពោះពួកជំនុំជាច្រើនមកហើយ ប៉ុន្តែ ការត្អូញត្អែរបន្តិចបន្តួចដែលគាត់បាននិយាយចេញមកត្រង់នេះបន្តិច និងត្រង់នោះបន្តិច បានជះឥទ្ធិពលលើប្រពន្ធរបស់គាត់រួចទៅហើយ។ លោកដៃគិតថា ក្រុមតូចមាន ការប្រកាន់បក្សពួកបន្តិច បទចម្រៀងគឺ ហួសសម័យបន្តិច ហើយកម្មវិធីហាក់ដូចជាខុសទំនងបន្តិច។ ហើយពួកគេក៏មិនសូវ ពេញចិត្តលើសេចក្តីបង្រៀនដែរ។ ពួកគេមិនដឹងច្បាស់ពីមូលហេតុដែលពួកគេចង់ចេញពីពួកជំនុំនេះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេគិតថា ពួកជំនុំនេះមិនស៊ីចង្វាក់នឹងពួកគេសោះ។
លើសពីនោះទៅទៀត ប្រពន្ធរបស់លោកដៃបានដឹងថា កូនស្រីរបស់ពួកគេមិនសូវកក់ក្ដៅជាមួយនឹងក្រុមយុវជនឯទៀតនោះទេ។ គ្រប់គ្នាមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីនាង ដូច្នេះហើយ នាងមានអារម្មណ៍ថាមិនស៊ីចង្វាក់ជាមួយនឹងពួកគេទាល់តែសោះ។
បន្ទាប់មក ប្រពន្ធរបស់លោកដៃបានកោតសរសើរជាខ្លាំងដល់លោកច្រមុះ និងអ្នកដឹកនាំដទៃទៀត។ ប៉ុន្តែ ការសន្ទនាបានអូសបន្លាយយូរពេកហើយសម្រាប់លោកច្រមុះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ក្លិនទឹកអប់របស់នាងបានធ្វើឲ្យគាត់ចង់ឈ្លក់។ គាត់បានអរគុណដល់នាង អំពីការលើកទឹកចិត្តរបស់នាង ហើយក៏បានបញ្ជាក់ម្តងទៀតថា គាត់សោកស្តាយណាស់ដោយបានឮពីការចាកចេញរបស់ពួកគេ រួចហើយក៏ដើរចេញទៅ។
តើមាននរណាត្រូវការគ្រួសារលោកដៃឬទេ? ពួកជំនុំនេះគិតថា ពួកគេមិនត្រូវការគ្រួសារលោកដៃនោះឡើយ។
សេចក្តីផ្តើម៖
តើលោកអ្នកកំពុងតែស្វែងរកអ្វីនៅក្នុងពួកជំនុំ?
តើលោកអ្នកកំពុងតែស្វែងរកអ្វីនៅក្នុងពួកជំនុំ? ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ លោកអ្នកប្រហែលជាមិនបានគិតអំពីសំណួរនេះនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ សូមចំណាយពេលបន្តិច ដើម្បីសួរខ្លួនឯងថា តើពួកជំនុំដែលល្អឥតខ្ចោះមានលក្ខណៈបែបណា? «ពួកជំនុំដែលល្អឥតខ្ចោះ គឺជាកន្លែងមួយដែលមាន...»
លោកអ្នកប្រហែលជាគិតថា ពួកជំនុំដែលល្អឥតខ្ចោះគឺជាកន្លែងមួយដែលមានតន្ត្រីពីរោះ ដោយសារពួកគេបានហាត់សមយ៉ាងល្អ។ លោកអ្នកប្រហែលជាមិនចង់ឲ្យមានតន្ត្រីសម័យទេ ប៉ុន្តែចង់ឲ្យមានភ្លេងខ្មែរបុរាណវិញ ដោយគិតថា តន្ត្រីបែបនេះពីរោះ ហើយអាចលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់បានល្អជាងគេ។ ឬក៏លោកអ្នកប្រហែលជាចង់ឲ្យមានហ្គីតា និងស្គរ ឬក៏ឧបករណ៍ដែលទាន់សម័យ ដោយសារនោះជាអ្វីដែលបណ្តាជនស្តាប់តាមវិទ្យុ ដែលនោះហើយជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេអរសប្បាយ។
ឬប្រហែលជាលោកអ្នកគិតថា តន្ត្រីមិនសូវសំខាន់ចំពោះលោកអ្នកដូចជាសេចក្តីអធិប្បាយនោះទេ។ លោកអ្នកចង់បានពួកជំនុំមួយដែលមានសេចក្តីអធិប្បាយល្អ គឺជាសេចក្តីអធិប្បាយដែលមានអត្ថន័យ តែមិនថ្កោលទោស គឺជាសេចក្តីអធិប្បាយដែលត្រឹមត្រូវតាមព្រះគម្ពីរ តែមិនគួរឲ្យធុញទ្រាន់ គឺជាសេចក្តីអធិប្បាយដែលងាយៗអាចអនុវត្តបាន តែមិនរើសអើង ហើយមិនមែនបែបជាក្រឹត្យវិន័យនិយមនោះទេ។ ហើយចរិតលក្ខណៈរបស់គ្រូអធិប្បាយដើរតួយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយរបស់គាត់។ យើងដឹងហើយថា មានគ្រូអធិប្បាយគ្រប់ប្រភេទនៅក្នុងសង្គមយើងដូចជា គ្រូអធិប្បាយបែបជាអ្នកប្រាជ្ញដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ដែលស្រឡាញ់គោលលទ្ធិ ហើយមិនដែលញញឹមសោះ។ មានគ្រូអធិប្បាយកំប្លុកកំប្លែងដែលមានរឿងនិទានច្រើនរាប់មិនអស់ ហើយក៏មានគ្រូអធិប្បាយបែបជាអ្នកប្រឹក្សាយោបល់ដែលបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ជីវិតមុនយើង។ ពិតណាស់ ខ្ញុំគ្រាន់តែរៀបរាប់ត្រួសៗទេ ប៉ុន្តែពួកយើងភាគច្រើនពិតជាមានសេចក្តីរំពឹងមួយចំនួនថា គ្រូគង្វាលគួរតែមានចរិតលក្ខណៈបែបណានោះ មិនថាអញ្ចឹង?
ឬមួយក៏ លោកអ្នកកំពុងតែស្វែងរកពួកជំនុំមួយដែលមានស្ថានភាពជីវិតដូចជាលោកអ្នកដែរ ដោយសារលោកអ្នកអាចយល់ពីពួកគេបាន។ ពួកគេយល់ពីអ្វីដែលលោកអ្នកកំពុងតែឆ្លងកាត់ ពីព្រោះពួកគេកំពុងតែឆ្លងកាត់ដូចជាលោកអ្នកដែរ។ ពួកគេទើបតែបញ្ចប់មហាវិទ្យាល័យដូចជាលោកអ្នកដែរ។ ពួកគេមានកូនតូចៗដូចជាលោកអ្នកដែរ។ ពួកគេជិតដល់ពេលចូលនិវត្តន៍ដូចជាលោកអ្នកដែរ។ ពួកគេធ្លាប់ចូលហាងជជុះដូចជាលោកអ្នកដែរ ឬក៏ធ្លាប់ចូលហាងទំនើបៗដូចជាលោកអ្នកដែរ។ ពួកគេមកពីទីក្រុងដូចជាលោកអ្នកដែរ ឬក៏ប្រហែលជាមកពីជនបទដូចជាលោកអ្នកដែរ។
ម្យ៉ាងទៀត ប្រហែលអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះលោកអ្នកនៅក្នុងពួកជំនុំនោះ គឺជាពួកជំនុំមួយដែលផ្ដល់ឱកាសឲ្យលោក អ្នកចូលរួមចំណែកក្នុងព័ន្ធកិច្ច ឬធ្វើការមនុស្សធម៌ផ្សេងៗ។ ប្រហែលជាលោកអ្នកចង់ដឹងថា តើពួកជំនុំនោះឲ្យតម្លៃខ្ពស់លើការផ្សាយដំណឹងល្អដែរឬទេ? តើពួកជំនុំនោះឲ្យតម្លៃខ្ពស់លើបេសកកម្មដែរឬទេ? តើពួកជំនុំនោះឲ្យតម្លៃខ្ពស់លើការជួយដល់អ្នកក្រីក្រដែរឬទេ? តើពួកជំនុំផ្ដល់ឱកាសឲ្យលោកអ្នក និងគ្រួសារលោកអ្នកមានពេលវេលាប្រកបជាមួយនឹងគ្រួសារផ្សេងៗដែរឬទេ? ចុះចំណែកឯឱកាសសម្រាប់លោកអ្នក ដើម្បីនឹងជួយនៅក្នុងព័ន្ធកិច្ចកុមារវិញនោះ? តើពួកជំនុំមានកម្មវិធីដែលទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍កូនតូចៗ ឬកូនវ័យជំទង់របស់លោកអ្នកដែរឬទេ?
ខ្ញុំដឹងប្រាកដថា មានមនុស្សមួយចំនួនកំពុងតែស្វែងរកពួកជំនុំមួយដែលស្ដាប់ឮសំឡេងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរៀងរាល់ថ្ងៃ។ ព្រះវិញ្ញាណជាអ្នកនាំផ្លូវយើង ដូច្នេះហើយ លោកអ្នកចង់បានពួកជំនុំមួយដែលឆាប់នឹងស្តាប់ឮសំឡេងរបស់ទ្រង់ ឆាប់នឹងមើលឃើញកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយឆាប់នឹងជឿលើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យដែលទ្រង់ធ្វើ។ លោកអ្នកប្រាកដជាធុញទ្រាន់នឹងការដែលនៅក្បែរអ្នកដែលពន្លត់ព្រះវិញ្ញាណ និងអ្នកដែលស្រឡាញ់ទំនៀមទំលាប់ចាស់ៗនៅក្នុងពួកជំនុំ។ លោកអ្នកប្រហែលជាគិតថា «ព្រះវិញ្ញាណកំពុងតែធ្វើកិច្ចការថ្មីៗ! ទ្រង់កំពុងតែប្រទានឲ្យយើងនូវបទចម្រៀងថ្មីៗ!»។
ប្រហែលជាលោកអ្នកកំពុងតែស្វែងរកពួកជំនុំមួយដូចពួកជំនុំចាស់របស់លោកអ្នក។ ទោះបើលោកអ្នកមិនធ្លាប់និយាយអញ្ចឹងក៏ដោយ ប្រសិនបើលោកអ្នកសុាំថ្នឹកនឹងពួកជំនុំដែលមើលទៅដូចជាទំនើប ឬដូចជាកន្លែងថ្វាយបង្គំដ៏ចាស់បុរាណមួយ ឬដូចហាងកាហ្វេ នោះវាមិនពិបាកយល់ពីមូលហេតុដែលលោកអ្នកចង់បានពួកជំនុំដូចពីមុន ដោយសារមនុស្សទូទៅចង់បានអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់មាន។ នៅពេលដែលយើងរើចេញពីផ្ទះរបស់ឪពុកម្ដាយយើង តើយើងមិនមានអារម្មណ៍នឹកស្រណោះដល់ទិដ្ឋភាព ក្លិន ឬសំឡេងដែលឪពុកម្ដាយរបស់យើងបានធ្វើទេឬ?
យើងមិនអាចថា ការចង់បានបែបនេះសុទ្ធតែជាការអាក្រក់ទេ តាមពិតភាគច្រើនអាចរាប់ថាជាការល្អ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំលើកចំណុចខាងលើនេះឡើង ដើម្បីឲ្យលោកអ្នកចាប់ផ្ដើមគិតអំពីលក្ខណៈរបស់ពួកជំនុំដែលលោកអ្នកគិតថាសំខាន់។
តើលោកអ្នកកំពុងតែស្វែងរកពួកជំនុំបែបណា? ពួកជំនុំមួយដែលមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ ពួកជំនុំមួយដែលមានភាពឆេះឆួល ពួកជំនុំមួយដែលឥតពុតត្បុត ពួកជំនុំមួយដែលមានសមាជិកច្រើន ពួកជំនុំមួយដែលមានភាពជិតស្និទ្ធ ពួកជំនុំមួយដែលមានភាពទាន់សម័យ ពួកជំនុំមួយដែលមានភាពរំភើប ឬពួកជំនុំមួយដែលមានភាពប្តូរផ្តាច់?
តើពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណា?
ប្រធានបទមួយសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់
នៅជំពូកបន្ទាប់ៗនេះ ខ្ញុំបានសរសេរពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបានចែងពីលក្ខណៈដែលពួកជំនុំគួរតែមាន ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំចង់ឲ្យលោកអ្នកពិចារណាទៅមើលថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំសួរលោកអ្នកថា តើពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណាជាពិសេសនោះ ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនមែនជាគ្រូគង្វាលផងនោះ។ តើសៀវភៅស្ដីពីពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ មិនមែនជាសៀវភៅសម្រាប់គ្រូគង្វាល និងអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំតែប៉ុណ្ណោះទេឬ?
បាទ ពិតប្រាកដណាស់ សៀវភៅនេះគឺសម្រាប់គ្រូគង្វាល ប៉ុន្តែវាក៏សម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់រូបផងដែរ។ ចូរចងចាំថា អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី និពន្ធសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់រូប មិនគ្រាន់តែសម្រាប់គ្រូគង្វាលនោះទេ។ នៅពេលដែលពួកជំនុំនៅស្រុកកាឡាទី បានចាប់ផ្តើមស្តាប់សេចក្តីបង្រៀនគ្រូខុសឆ្គង នោះលោក ប៉ុល បានសរសេរសំបុត្រទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ ពីដំណើរដែលអ្នករាល់គ្នាបានផ្លាស់ប្រែចេញពីព្រះ ដែលទ្រង់ហៅអ្នករាល់គ្នាមក ក្នុងព្រះគុណនៃព្រះគ្រីស្ទ ជាឆាប់មេ៉្លះ» (កាឡាទី ១:៦)។
តើពាក្យថា «អ្នករាល់គ្នា» ដែលលោក ប៉ុល ឲ្យពន្យល់បកស្រាយពីសេចក្តីបង្រៀនខុសឆ្គងនៅក្នុងពួកជំនុំកាឡាទី សំដៅលើនរណា? លោក ប៉ុល មិនមែនសំដៅទៅលើតែគ្រូគង្វាលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សំដៅទៅលើរូបកាយពួកជំនុំទាំងមូលផងដែរ។ លោកអ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគាត់មិនសរសេរទៅកាន់អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំថា «ឈប់បង្រៀនសេចក្តីបង្រៀនខុសឆ្គងនោះទៀតទៅ!» ក៏ប៉ុន្តែ គាត់មិនមែនសរសេរទៅកាន់តែអ្នកដឹកនាំប៉ុណ្ណោះនោះទេ គឺគាត់សរសេរទៅកាន់ពួកជំនុំទាំងមូល ដោយគាត់បានសុំឲ្យពួកជំនុំទាំងមូលបញ្ឈប់សេចក្តីបង្រៀនខុសឆ្គងនោះ។
ដូចគ្នានេះដែរ នៅពេលដែលពួកជំនុំនៅក្នុងទីក្រុងកូរិនថូសអនុញ្ញាតឲ្យអំពើកំផិតបន្តកើតមានឡើងដោយមិនព្រមកែតម្រង់អ្នកនោះនៅក្នុងចំណោមពួកគេលោក ប៉ុល បាននិយាយទៅកាន់ពួកជំនុំដោយផ្ទាល់ (១កូរិនថូស ៥)។ គាត់មិនបានប្រាប់គ្រូគង្វាល ឬក៏អ្នកដឹកនាំឲ្យទទួលខុសត្រូវលើបញ្ហានោះទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានប្រាប់ពួកជំនុំឲ្យទទួលខុសត្រូវលើបញ្ហានោះវិញ។
សំបុត្រភាគច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី គឺមានលក្ខណៈដូច្នេះឯង។
ខ្ញុំជឿថា គ្រូគង្វាលនៅពួកជំនុំសតវត្សរ៍ទី១ទាំងនោះបានស្តាប់ដំបូន្មាន នៅពេលដែលលោក ប៉ុល និងលោក ពេត្រុស លោក យ៉ាកុប និងលោក យ៉ូហាន បានទូន្មានពួកជំនុំរបស់ពួកគេ។ ហើយខ្ញុំជឿទៀតថា គ្រូគង្វាលបានផ្ដួចផ្ដើម ហើយបាននាំមុខក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងគ្រប់ទាំងសេចក្តីបង្រៀនដែលពួកសាវ័កបានបង្រៀននៅក្នុងសំបុត្ររបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំជឿថា ខ្ញុំបានធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកសាវ័ក នៅពេលដែលខ្ញុំនិពន្ធសៀវភៅនេះសម្រាប់លោកអ្នក ទោះបើលោកអ្នកជាគ្រូគង្វាល ឬគ្រាន់តែជាសមាជិកក្ដី ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ឲ្យសមាជិកទាំងអស់រួមចំណែកទទួលខុសត្រូវលើសុខភាពរបស់ពួកជំនុំរបស់ពួកគេ។ នៅទីបំផុត លោកអ្នកនិងសមាជិកពួកជំនុំទាំងអស់ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះជាម្ចាស់ពីស្ថានភាពពួកជំនុំរបស់លោកអ្នក គឺមិនមែនគ្រាន់តែគ្រូគង្វាល និងអ្នកដឹកនាំដទៃទៀតរបស់លោកអ្នក ត្រូវទទួលខុសត្រូវនោះទេ។
ប្រាកដណាស់ គ្រូគង្វាលរបស់លោកអ្នកនឹងត្រូវឈរនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវរៀបរាប់ពីរបៀបដែលពួកគេបានដឹកនាំពួកជំនុំ (ហេព្រើរ ១៣:១៧)។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងម្នាក់ៗដែលជាសិស្សរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងត្រូវរៀបរាប់ទូលដល់ទ្រង់ថា តើយើងបានប្រជុំគ្នាជាទៀងទាត់ជាមួយពួកជំនុំដែរឬអត់ បានកំឡាចិត្តពួកគេឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយប្រព្រឹត្តការល្អដែរឬអត់ ហើយបានតយុទ្ធ ដើម្បីកាន់ឲ្យខ្ជាប់តាមសេចក្តីបង្រៀនដ៏ត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីសង្ឃឹមនៃដំណឹងល្អដែរឬក៏អត់ (ហេព្រើរ ១០:២៣-២៥)។
មិត្តអើយ! ប្រសិនបើមិត្តហៅខ្លួនឯងថាជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ប៉ុន្តែមិត្តគិតថាសៀវភៅស្តីអំពីពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ គឺជាសៀវភៅសម្រាប់តែអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ ឬសម្រាប់តែពួកអ្នកប្រាជ្ញខាងឯព្រះគម្ពីរ ហើយមិត្តបែរជាចូលចិត្តអានតែសៀវភៅអំពីជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទវិញ នោះប្រហែលជាមិត្តត្រូវឈប់សិន ហើយពិចារណាឡើងវិញថា តើព្រះគម្ពីរចែងពីលក្ខណៈរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដោយបែបណាឲ្យពិតប្រាកដនោះ។ យើងនឹងគិតអំពីការនេះបន្ថែមទៀតនៅក្នុងជំពូក១។
បន្ទាប់មក យើងនឹងពិចារណាថា តើពួកជំនុំមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្ដេច (ជំពូក២)? តើបំណងព្រះហឫទ័យចម្បងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះពួកជំនុំគឺជាអ្វី (ជំពូក៣)? ហើយតើហេតុអ្វីបានជាពួកជំនុំត្រូវតែចុះចូល ហើយត្រាប់តាមព្រះគម្ពីរ (ជំពូក៤)?
ប្រសិនបើលោកអ្នកបានឯកភាពរួចហើយថា ពួកជំនុំត្រូវតែចុះចូល ហើយត្រាប់តាមព្រះគម្ពីរ ដើម្បីបង្ហាញពីសិរីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះលោកអ្នកអាចរំលងទៅជំពូក៥តែម្តង ដែលខ្ញុំបានសរសេរចំណុចប្រាំបួនយ៉ាងទាក់ទងនឹងសុខភាពរបស់ពួកជំនុំ។ ឱ! ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមទ្រង់ប្រើការសញ្ជឹងគិតរបស់យើងទាំងអស់គ្នាស្ដីពីពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ ដើម្បីរៀបចំកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់សម្រាប់ថ្ងៃយាងមកវិញរបស់ទ្រង់។ (អេភេសូរ ៥:២៥-៣២)
ផ្នែកទី១
តើពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្ដេច?
ជំពូក១
គ្រីស្ទសាសនារបស់លោកអ្នក និងពួកជំនុំរបស់លោកអ្នក
ពេលខ្លះ ក្រុមធ្វើព័ន្ធកិច្ចនៅតាមមហាវិទ្យាល័យបានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យចែកចាយទៅកាន់សិស្សរបស់ពួកគេ។ ជួនកាលខ្ញុំចាប់ផ្តើមចែកចាយដូច្នេះថា៖ «ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាហៅខ្លួនឯងថាជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជាសមាជិកនៃពួកជំនុំណាមួយដែលអ្នករាល់គ្នាចូលរួមជាទៀងទាត់ទេ នោះខ្ញុំបារម្ភថា អ្នករាល់គ្នានឹងទៅស្ថាននរក»។
មើលទៅ ការនិយាយដូច្នោះពិតជាទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពីពួកគេមែន។
តើខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពីពួកគេឬ? ទេខ្ញុំគិតថាមិនដូច្នោះឡើយ។ តើខ្ញុំកំពុងតែបន្លាចពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេចូលជាសមាជិកពួកជំនុំឬ? ទេ មិនពិតទេ។ តើខ្ញុំកំពុងតែនិយាយថា ការចូលធ្វើជាសមាជិកពួកជំនុំណាមួយអាចធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទឬ? ប្រាកដណាស់ មិនមែនដូច្នេះទេ! ចូរបោះចោលសៀវភៅ ឬដេញអ្នកចែកចាយណាដែលនិយាយបែបហ្នឹងចេញទៅ។
អញ្ចឹង តើហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំចាប់ផ្តើមដោយការព្រមានបែបនេះ? នេះគឺដោយសារតែខ្ញុំចង់ឲ្យពួកអ្នកស្ដាប់មើលឃើញថា ពួកគេពិតជាត្រូវការពួកជំនុំតាមតំបន់ដែលមានសុខភាពល្អជាបន្ទាន់ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ក៏ដូចជាចង់ឲ្យពួកគេចាប់ផ្តើមមានចិត្តស្រឡាញ់ពួកជំនុំដូចព្រះគ្រីស្ទ និងសិស្សរបស់ទ្រង់។
សព្វថ្ងៃនេះ មានគ្រីស្ទបរិស័ទជាច្រើននៅប្រទេសលោកខាងលិច និងកន្លែងផ្សេងទៀតគិតថា ការធ្វើជាគ្រីស្ទបរិស័ទគ្រាន់តែជាការមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនចាំបាច់មានអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ។ ជាទូទៅ ពួកគេដឹងថា ទំនាក់ទំនងនេះតម្រូវឲ្យពួកគេរស់នៅក្នុងរបៀបមួយដែលត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ ក្ដីបារម្ភរបស់ខ្ញុំគឺថា គ្រីស្ទបរិស័ទជាច្រើនមិនបានដឹងថា ការមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់គឺតម្រូវឲ្យពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកជឿជាច្រើនទៀតនោះទេ។ ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកជឿ ជាទំនាក់ទំនង ដែលព្រះគ្រីស្ទបានបង្កើតមករវាងយើង និងរូបកាយរបស់ទ្រង់ដែលជាពួកជំនុំនោះឯង។ ព្រះជាម្ចាស់មិនមានព្រះហឫទ័យឲ្យយើងគ្រាន់តែជ្រើសរើសគ្រីស្ទបរិស័ទខ្លះៗក្នុងចំណោមគ្រីស្ទបរិស័ទជាច្រើនមកធ្វើជាមិត្តរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់មានបំណងព្រះហឫទ័យឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងក្រុមមនុស្ស ទោះបីជាពួកគេគួរឲ្យស្រឡាញ់ក្ដី ឬក៏មិនគួរឲ្យស្រឡាញ់ក្ដី។
ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបារម្ភថា លោកអ្នកនឹងទៅស្ថាននរក ប្រសិនបើលោកអ្នកហៅខ្លួនឯងថាជាគ្រីស្ទបរិស័ទមួយរូប ប៉ុន្តែលោកអ្នកមិនមែនជាសមាជិកនៃពួកជំនុំក្នុងតំបន់ដែលលោកអ្នកចូលរួមជាប្រចាំទេ? សូមគិតជាមួយនឹងខ្ញុំត្រង់នេះបន្តិចថា «តើគ្រីស្ទបរិស័ទមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្ដេច?»។
លក្ខណៈរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ
ដំបូងបង្អស់ គ្រីស្ទបរិស័ទគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលទទួលបានការអត់ទោសបាប ហើយបានជាមេត្រីនឹងព្រះជាម្ចាស់ដ៏ជាព្រះវរបិតាតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ការនេះកើតឡើងនៅពេលដែលបុគ្គលម្នាក់នោះប្រែចិត្តពីបាបរបស់ខ្លួន ហើយដាក់ជំនឿរបស់គាត់ទៅលើជីវិតដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ ការសុគតជំនួស និងការមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់។
បើនិយាយម្យ៉ាងទៀត គ្រីស្ទបរិស័ទគឺជាអ្នកដែលទទួលស្គាល់ថា គាត់មិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានដោយអំពើល្អរបស់ខ្លួនឡើយ។ ហើយគាត់ត្រូវទទួលស្គាល់ទៀតថា គាត់បានពលីជីវិតដើម្បីថ្វាយបង្គំ ហើយនិងស្រឡាញ់អ្វីផ្សេងទៀតជាជាងព្រះជាម្ចាស់ ហើយការទាំងនោះសុទ្ធតែជាការរឹងទទឹងទាស់នឹងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងឲ្យគាត់ឃើញយ៉ាងច្បាស់។ ឧទាហរណ៍៖ គាត់ថ្វាយបង្គំ ហើយស្រឡាញ់មុខរបរ គ្រួសារ របស់របរដែលលុយអាចទិញបាន ទស្សនៈរបស់អ្នកដទៃ កិត្តិយសគ្រួសារ សហគមន៍ ការផ្គាប់ចិត្តដល់ព្រះរបស់សាសន៍ដទៃដែលមិនមែនជាព្រះពិត វិញ្ញាណនៅលោកីយ៍ ឬការល្អដែលមនុស្សអាចធ្វើបាន។ គាត់ក៏ត្រូវទទួលស្គាល់ផងដែរថា អ្វីៗដែលគាត់ថ្វាយបង្គំ ហើយស្រឡាញ់ជាជាងព្រះជាម្ចាស់ ទាំងអស់នោះគឺជាចៅហ្វាយដែលនាំឲ្យគាត់ធ្លាក់ចូលនរកផ្ទួនៗ គឺនរកនៅលោកីយ៍នេះផង និងនរកក្រោយពីគាត់ស្លាប់ទៅផង។ សេចក្តីស្រេកឃ្លានរបស់ចៅហ្វាយគាត់នៅក្នុងជីវិតនេះ មិនចេះស្កប់ស្កល់ទេ។ ហើយចៅហ្វាយគាត់បានបង្កឲ្យព្រះជាម្ចាស់ចាក់សេចក្តីក្រោធដ៏យុត្តិធម៌របស់ទ្រង់ទៅលើគាត់ក្រោយពេលដែលគាត់ស្លាប់ ។ គ្រីស្ទបរិស័ទបានស្គាល់ពីសេចក្តីក្រោធដ៏យុត្តិធម៌ដែលជាសេចកី្តស្លាប់ និងការជំនុំជម្រះទាំងនោះខ្លះហើយតាមរយៈទុក្ខវេទនាក្នុងលោកីយ៍នេះ។
ដូច្នេះ គ្រីស្ទបរិស័ទដឹងថា ប្រសិនបើគាត់ត្រូវស្លាប់យប់នេះ ហើយត្រូវឈរនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលសួរថា «ហេតុអ្វីយើងគួរតែអនុញ្ញាតឲ្យឯងចូលនគរស្ថានសួគ៌របស់យើង?» នោះគ្រីស្ទបរិស័ទនឹងឆ្លើយតបវិញថា «ទ្រង់មិនគួរអនុញ្ញាតឲ្យទូលបង្គំចូលទេ ដ្បិតទូលបង្គំមានបាប ហើយជំពាក់បំណុលទ្រង់ដែលទូលបង្គំមិនអាចសងវិញបាន»។ ប៉ុន្តែគាត់នឹងមិនឈប់និយាយត្រឹមនោះទេ។ គាត់នឹងបន្តទៀតថា «ប៉ុន្តែ ដោយសារសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីសន្យាដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ទូលបង្គំពឹងអាងលើព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានខ្ចាយជំនួសទូលបង្គំ ដោយបង់លោះបាបទូលបង្គំ ហើយបានបំពេញនូវសេចក្តីតម្រូវដ៏សុចរិត និងបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងបានដកសេចក្តីក្រោធរបស់ទ្រង់ទាស់នឹងបាបទូលបង្គំចេញ»។
យោងតាម ការទូលអង្វរឲ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រកាសថា គាត់សុចរិតដោយសារព្រះគ្រីស្ទ នោះមានន័យថា គាត់គឺជាម្នាក់ដែលបានរកឃើញដើមចមនៃសេរីភាពរួចពីទាសភាពនៃការបម្រើអំពើបាប។ ព្រះក្លែងក្លាយមិនដែលស្កប់ស្កល់នឹងបុណ្យដែលមនុស្សឧទិស្ទឲ្យឡើយ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ស្កប់ព្រះទ័យនឹងអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ នេះមានន័យថា អ្នកដែលព្រះគ្រីស្ទបានទិញឲ្យរួចពីការជំនុំជម្រះ គឺពិតជាមានសេរីភាពហើយពេលនេះ។ នេះជាលើកដំបូងហើយដែលគ្រីស្ទបរិស័ទមានសេរីភាព ដើម្បីនឹងបដិសេធអំពើបាប។ ការបដិសេធនេះមិនមែនមានន័យថា គាត់យកអំពើបាបណាមួយផ្សេងទៀតមកដាក់ជំនួសនោះទេ ប៉ុន្តែមានន័យថា គាត់យកព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកដាក់ជំនួសវិញ។ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងប្រទានឲ្យគាត់មានចិត្តចង់បានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការដឹកនាំរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិត។ លោក អ័ដាម បានព្យាយាមរុញព្រះជាម្ចាស់ចេញពីបល្ល័ង្កចិត្តរបស់គាត់ ហើយលើកខ្លួនឯងជាព្រះវិញ ប៉ុន្តែគ្រីស្ទបរិស័ទអរសប្បាយដែលព្រះគ្រីស្ទគង់លើបល្ល័ង្កចិត្តរបស់គាត់។ គាត់ពិចារណាពីជីវិតនៃការចុះចូលដ៏គ្រប់លក្ខណ៍របស់ព្រះយេស៊ូវទៅនឹងបំណងព្រះហឫទ័យ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ហើយគាត់រកវិធីធ្វើតាម ដើម្បីឲ្យគាត់កាន់តែមានលក្ខណៈដូចជាព្រះសង្គ្រោះរបស់គាត់ថែមទៀត។
ចំណុចទីមួយ គ្រីស្ទបរិស័ទគឺជាម្នាក់ដែលបានជាមេត្រីនឹងព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះគ្រីស្ទបានរំដោះគាត់ចេញពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយឥឡូវព្រះជាម្ចាស់បានរាប់គាត់ជាសុចរិតនៅចំពោះទ្រង់។ ទ្រង់ត្រាស់ហៅគាត់ឲ្យរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលសុចរិត ហើយរស់នៅដោយសង្ឃឹមថា ថ្ងៃមួយគាត់នឹងចូលក្នុងវត្តមានរបស់ទ្រង់នៅនគរស្ថានសួគ៌។
ប៉ុន្តែ វាមិនទាន់ចប់ត្រឹមហ្នឹងទេ! ចំណុចទីពីរ ដោយសារតែគាត់បានជាមេត្រីជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះគាត់ក៏បានជាមេត្រីជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ផងដែរ។ តើលោកអ្នកចងចាំពីរឿងដំបូងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ពីការធ្លាក់ក្នុងអំពើបាប និងការដែលព្រះជាម្ចាស់បណ្តេញលោក អ័ដាម និងនាង អេវ៉ា ចេញពីសួនច្បារអេដែនដែរឬទេ? រឿងដែលកើតឡើងបន្ទាប់ពីការធ្លាក់ចុះនោះ គឺជារឿងដែលមនុស្សម្នាក់បានសម្លាប់មនុស្សម្នាក់ទៀត ពោលគឺលោក កាអ៊ីន បានសម្លាប់លោក អេបិល។ ប្រសិនបើការដែលយើងព្យាយាមរុញព្រះជាម្ចាស់ចេញពីបល្ល័ង្កចិត្ត ពិតជាការដែលព្យាយាមដាក់ខ្លួនយើងនៅលើបល្ល័ង្កនោះ នោះយើងនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតយកវាចេញពីយើងបានឡើយ។ គឺយើងមិនផ្តល់ឱកាសឲ្យទេសូម្បីតែម្តង។ ការដែលលោក អ័ដាម ផ្តាច់មេត្រីភាពជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់បានបណ្តាលឲ្យមនុស្សផ្សេងៗដាច់មេត្រីភាពនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ការនេះបណ្ដាលឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗគិតតែពីខ្លួនឯង។
ដូច្នេះ វាមិនគួរឲ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា «គ្រប់ទាំងគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ និងគម្ពីរហោរាមានឫសគល់ចេញពីបទបញ្ញត្តិទាំងពីរនេះឯង»៖ ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់អំពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង និងត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង (សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៣៤-៤០)។ បទបញ្ញត្តិទាំងពីរប្រការនេះដើរទន្ទឹមគ្នា។ បញ្ញត្តិទីមួយបណ្តាលឲ្យមានបញ្ញត្តិទីពីរ ហើយបញ្ញត្តិទីពីរជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ពីបញ្ញត្តិទីមួយ។
ដូច្នេះ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ ការដែលបានជាមេត្រីនឹងព្រះជាម្ចាស់គឺមានន័យថា យើងបានជាមេត្រីនឹងអ្នកឯទៀតដែលបានជាមេត្រីនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ នៅក្នុងកន្លះជំពូកដំបូងនៃកណ្ឌអេភេសូរជំពូក២លោក ប៉ុល បានពណ៌នាពីសេចក្តីសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកឲ្យយើងតាមរយៈព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ។ បន្ទាប់មក គាត់បានពណ៌នាពីអត្ថន័យនៃទំនាក់ទំនងរវាងពួកសាសន៍យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ និងរវាងអស់អ្នកដែលជឿលើព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងកន្លះជំពូកចុងក្រោយនៃកណ្ឌអេភេសូរជំពូក២ដដែលនោះ។ គាត់បានសរសេរថា៖
ដ្បិតទ្រង់ជាស្ពានមេត្រីនៃយើងរាល់គ្នា ទ្រង់បានធ្វើឲ្យទាំង២រួមគ្នាតែ១ ហើយបានរុះជញ្ជាំងដែលខ័នកណ្ដាលចេញ....ដើម្បីឲ្យបានយកទាំង២មក បង្កើតជាមនុស្សថ្មីតែ១ក្នុងព្រះអង្គទ្រង់ ដោយតាំងជាស្ពានមេត្រីឲ្យ ហើយឲ្យទ្រង់បានផ្សះផ្សាទាំង២នឹងព្រះ ក្នុងរូបកាយតែ១ ដោយសារឈើឆ្កាង ព្រមទាំងរំងាប់សេចក្ដីសំអប់គ្នា ដោយឈើឆ្កាងនោះឯង។ (អេភេសូរ ២:១៤-១៦)
ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជា «ជាតិតែ១» និងជា «ពួកបរិសុទ្ធ ជាពួកដំណាក់ព្រះ» (អេភេសូរ ២:១៩)។ ព្រះជាម្ចាស់បាន «ផ្គុំ» យើងភ្ជាប់ជាមួយព្រះគ្រីស្ទឲ្យទៅជា «វិហារបរិសុទ្ធ» តែមួយ (អេភេសូរ ២:២១)។ ជំពូកនេះមានពាក្យប្រៀបធៀបល្អៗជាច្រើនដែលយើងអាចលើកឡើងមកពណ៌នាបាន។
គ្រួសារ សេចក្តីប្រកប និងរូបកាយ
ការដែលយើងសញ្ជឹងគិតទៅលើពាក្យថា ពួកដំណាក់ ដែលជាពាក្យប្រៀបធៀបអាចនឹងជួយឲ្យយើងយល់ឃើញថា ការដែលយើងបានជាមេត្រីនឹងព្រះជាម្ចាស់ក៏មានន័យថា យើងបានជាមេត្រីជាមួយរាស្ត្រផ្សេងៗទៀតផងដែរ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកជាក្មេងកំព្រា នោះលោកអ្នកមិនមែនជ្រើសរើសឪពុកម្ដាយមកចិញ្ចឹមទេ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ទេដែលជ្រើសរើសលោកអ្នកមកចិញ្ចឹមនោះ។ ប្រសិនបើឪពុកម្ដាយដែលរើសយកលោកអ្នកមកចិញ្ចឹមមាននាមត្រកូលថាសុខ នោះលោកអ្នកឥឡូវក៏មាននាមត្រកូលសុខដែរ ហើយអាចចូលរួមញុាំអាហារជាមួយគ្រួសារត្រកូលសុខដែលមានឪពុកម្ដាយ និងកូនៗទាំងអស់។ នៅពេលយប់ លោកអ្នកគេងក្នុងផ្ទះជាមួយគ្រួសារត្រកូលសុខ។ នៅពេលដែលគ្រូនៅសាលាហៅបញ្ជីឈ្មោះវត្តមាន ហើយហៅចំត្រកូល «សុខ» នោះលោកអ្នកក៏លើកដៃដូចជាបងប្រុសរបស់លោកអ្នកបានលើកពីមុនលោកអ្នក ហើយដូចជាប្អូនស្រីរបស់លោកអ្នក ដែលនឹងលើកដៃបន្ទាប់ពីលោកអ្នកដែរ។ ហើយលោកអ្នកធ្វើដូច្នេះមិនមែនដោយសារតែលោកអ្នកបានសម្រេចចិត្តថានឹងដើរតួនាទីជំនួសមុខឲ្យត្រកូលសុខនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែមានមនុស្សម្នាក់បានទៅមណ្ឌលកុមារកំព្រា ហើយនិយាយថា «ឯងនឹងក្លាយជាកូនយើងក្នុងគ្រួសារត្រកូលសុខ»។ នៅថ្ងៃនោះ លោកអ្នកបានក្លាយជាកូនរបស់មនុស្សម្នាក់នោះ ហើយជាបងប្អូនរបស់អ្នកផ្សេងទៀតក្នុងគ្រួសារនោះដែរ។
ដូចគ្នានេះដែរ ពេលដែលលោកអ្នកក្លាយជាកូនចិញ្ចឹមរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះលោកអ្នកលែងជាកូនរបស់លោកីយ៍ទៀតហើយ ហើយយកនាមតាមព្រះគ្រីស្ទដែលយកយើងមកចិញ្ចឹម គឺ «គ្រីស្ទបរិស័ទ» (អេភេសូរ ១:៥)។ ឥឡូវនេះ លោកអ្នកជាសមាជិកមួយនៃគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «ព្រះអង្គដែលញែកមនុស្សជាបរិសុទ្ធ និងអស់អ្នកដែលព្រះអង្គបានញែកជាបរិសុទ្ធមានព្រះវរបិតាតែមួយទេ» (ហេព្រើរ ២:១១ គកស)។
ហើយនេះមិនមែនជាគ្រួសារដែលមានបញ្ហាដែលសមាជិកគ្រួសារឈប់រស់នៅជាមួយគ្នា ឬឈប់ទាក់ទងគ្នានោះទេ។ វាជាសេចក្តីប្រកបមួយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ «បានហៅអ្នករាល់គ្នាមកឲ្យមានសេចក្ដីប្រកបនឹងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង» (១កូរិនថូស ១:៩) ទ្រង់ក៏បានហៅលោកអ្នកឲ្យមាន «សេចក្តីប្រកប» ជាមួយនឹងគ្រួសារទាំងមូលដែរ (១កូរិនថូស ៥:២)។
ហើយសេចក្តីប្រកបនេះមិនគ្រប់លក្ខណ៍នោះទេ។ សេចក្តីប្រកបនេះជារូបកាយមួយដែលមិនគ្រាន់តែចងភ្ជាប់គ្នាដោយការសម្រេចចិត្តរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ចងភ្ជាប់គ្នាលើសពីការសម្រេចចិត្តរបស់មនុស្សទៅទៀត គឺចងភ្ជាប់គ្នាដោយអង្គព្រះគ្រីស្ទ និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ថែមទៀតផង។ បើសមាជិកនៃគ្រួសារនេះនិយាយថា «ខ្ញុំមិនមែនជាសមាជិកគ្រួសារនេះទេ» ការដែលនិយាយដូច្នេះប្រៀបដូចជាមនុស្សឆ្កួតដែលកាត់ដៃ ឬច្រមុះរបស់ខ្លួនចោលអញ្ចឹង។ លោក ប៉ុល បាននិយាយទៅកាន់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូសថា «ភ្នែកពុំអាចនិយាយទៅដៃថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងទេ ឬក្បាលនិយាយទៅជើងថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងដែរនោះឡើយ» (១កូរិនថូស ១២:២១)។
សរុបសេចក្ដីមក យើងមិនអាចឆ្លើយសំណួរដែលថា «តើគ្រីស្ទបរិស័ទមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្ដេច?» បានដោយមិននិយាយពីពួកជំនុំនោះទេ ជាពិសេសបើយើងចង់ឆ្លើយឲ្យត្រូវតាមព្រះគម្ពីរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ការផ្ដោតទៅលើពាក្យប្រៀបធៀបតែមួយសម្រាប់ពួកជំនុំ គឺជាការពិបាក ពីព្រោះព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីប្រើពាក្យប្រៀបធៀបច្រើនដូចជា៖ គ្រួសារ និងសេចក្តីប្រកប រូបកាយ និងកូនក្រមុំ បណ្តាជន និងព្រះវិហារ ស្ត្រីនិងកូនរបស់នាង។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមិនដែលលើកឡើងពី គ្រីស្ទបរិស័ទពិតដែលមិនមានទម្លាប់ ប្រកបគ្នាជាមួយនឹងពួកជំនុំក្នុងតំបន់នោះទេ។ ពួកជំនុំជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។
ការចូលរួមក្នុងពួកជំនុំ
នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ការដែលគាត់ចូលរួមជាមួយពួកជំនុំក្នុងតំបន់មិនមែនដោយសារតែវាជាទម្លាប់ដែលនាំឲ្យគាត់រីកចម្រើនខាងឯវិញ្ញាណនោះទេ ប៉ុន្តែ គាត់ចូលរួមជាមួយពួកជំនុំក្នុងតំបន់ ព្រោះនេះជាការបង្ហាញពីការដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើឲ្យគាត់ក្លាយជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ។ ការដែលយើងនៅជាប់ជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទមានន័យថា យើងនៅជាប់ជាមួយនឹងគ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់រូបផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ការរួបរួមជាសកលនោះដាច់ខាតត្រូវតែមានភាពរស់រវើកនៅក្នុងពួកជំនុំក្នុងតំបន់។
ពេលខ្លះអ្នកប្រាជ្ញខាងព្រះគម្ពីរបែងចែកពួកជំនុំសកល និងពួកជំនុំក្នុងតំបន់ដាច់ពីគ្នា។ ពួកជំនុំសកលសំដៅលើគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងគ្រប់សម័យកាល ហើយពួកជំនុំក្នុងតំបន់សំដៅលើអស់អ្នកដែលប្រជុំគ្នានៅក្បែរកន្លែងដែលលោកអ្នករស់នៅ ដើម្បីនឹងស្តាប់ព្រះបន្ទូល និងដើម្បីទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ក៏ដូចជាពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានរៀបរាប់ពីពួកជំនុំសកលតែម្ដងម្កាលទេ (កណ្ឌគម្ពីរ ម៉ាថាយ ១៦:១៨ និងអេភេសូរ) តែភាគច្រើនព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានរៀបរាប់ច្រើនពីពួកជំនុំតាមតំបន់វិញ ឧទាហរណ៍៖ នៅពេលដែលសាវ័ក ប៉ុល សរសេរថា «ផ្ញើមកពួកជំនុំនៃព្រះ នៅក្រុងកូរិនថូស» ឬ «ផ្ញើមកពួកជំនុំទាំងប៉ុន្មាន នៅស្រុកកាឡាទី» ត្រង់នេះគាត់សំដៅលើពួកជំនុំតាមតំបន់។
អ្វីដែលលើកឡើងនៅខាងក្រោមនេះគឺខ្លាំងបន្តិច ប៉ុន្តែវាសំខាន់ណាស់។ ទំនាក់ទំនងរវាងសមាជិកភាពនៅក្នុងពួកជំនុំសកល និងសមាជិកភាពនៅក្នុងពួកជំនុំតាមតំបន់ គឺមានលក្ខណៈដូចគ្នាច្រើនទៅនឹងទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីសុចរិតដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យយើងតាមរយៈជំនឿ និងការអនុវត្តសេចក្តីសុចរិតជាក់ស្តែងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ នៅពេលដែលយើងក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទដោយជំនឿ នោះព្រះជាម្ចាស់រាប់យើងជាសុចរិត។ ប៉ុន្តែទ្រង់នៅតែត្រាស់ហៅយើងឲ្យរស់នៅដោយសុចរិត។ បុគ្គលណាដែលអរសប្បាយក្នុងការរស់នៅដោយទុច្ចរិត នោះគេអាចចោទជាសំណួរថា តើគាត់ពិតជាបានទទួលសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទកាលពីដំបូងដែរឬអត់ (សូមមើល រ៉ូម ៦:១-១៨; ៨:៥-១៤; យ៉ាកុប ២:១៤-១៥)។ ចំពោះអ្នកដែលបដិសេធមិនប្ដេជ្ញាចូលរួមក្នុងសមាជិកពួកជំនុំក្នុងតំបន់ណាមួយ ក៏មិនខុសនឹងអ្នកដែលអរសប្បាយក្នុងការរស់នៅដោយទុច្ចរិតដែរ។ ការប្ដេជ្ញាចិត្តចូលរួមជាមួយពួកជំនុំក្នុងតំបន់ នោះគឺជាផលផ្លែនៃជំនឿ។ ការនោះបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកមិនចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការប្ដេជ្ញាចិត្តចូលរួមក្រុមគ្រីស្ទបរិស័ទដែលជឿលើដំណឹងល្អ និងបង្រៀនតាមព្រះគម្ពីរទេ នោះសូមសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំជាអវយវៈមួយនៃរូបកាយព្រះគ្រីស្ទដែរឬក៏អត់។ សូមអានកណ្ឌហេព្រើរ ១០:២៣-២៧ ដោយយកចិត្តទុកដាក់៖
ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់ តាមសេចក្តីបន្ទាល់របស់សេចក្តីសង្ឃឹមនោះ ឥតរវើរវាយ ដ្បិតព្រះដែលបានសន្យានោះ ទ្រង់ស្មោះត្រង់ ហើយត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង ឥតលែងប្រជុំគ្នា ដូចជាអ្នកខ្លះធ្លាប់នោះឡើយ ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ ដ្បិតក្រោយដែលយើងបានទទួលស្គាល់សេចក្តីពិតហើយ បើយើងធ្វើបាប ស្ម័គ្រពីចិត្តទៀត នោះគ្មានយញ្ញបូជាណា សំរាប់នឹងលោះបាបទៀតទេ មានតែរង់ចាំ ដោយស្ញែងខ្លាចចំពោះសេចក្តីជំនុំជំរះ និងសេចក្តីសហ័សនៃភ្លើង ដែលរៀបនឹងឆេះដល់អស់ទាំងពួកទាស់ទទឹងផងប៉ុណ្ណោះ។
បើយើងមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជាក់លាក់ច្បាស់លាស់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ការនោះនឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើការរស់នៅរបស់យើងជាប្រចាំថ្ងៃ ទោះបើការសម្រេចចិត្តនោះមានការយឺតយ៉ាវ ឬមិនគ្រប់លក្ខណ៍ក៏ដោយ។ ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាបំផ្លាស់បំប្រែរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ប្រាកដមែន។ តើនោះមិនមែនជាដំណឹងល្អទេឬអី? ដូច្នេះ មិត្តអើយ! សូមកុំឲ្យត្រឡប់ជាក្តៅមិនក្តៅត្រជាក់មិនត្រជាក់ដោយមានគំនិតមិនច្បាស់លាស់ណាមួយដែលថា លោកអ្នកទទួលបានសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ទោះបើជីវិតរស់នៅរបស់លោកអ្នកមិនពេញដោយសេចក្តីសុចរិតក៏ដោយ។ ដូចគ្នានេះដែរ កុំស្មានថា លោកអ្នកជាសមាជិកពួកជំនុំសកលនោះឡើយ បើលោកអ្នកមិនមែនជាសមាជិកនៃពួកជំនុំក្នុងតំបន់ណាមួយ។
ជាទូទៅ គ្រីស្ទបរិស័ទដ៏ពិត សង់ជីវិតរបស់ខ្លួនឡើងនៅក្នុងជីវិតអ្នកជឿដទៃទៀតតាមរយៈការប្រកបដ៏រឹងមាំជាមួយពួកជំនុំក្នុងតំបន់ លើកលែងតែក្នុងស្ថានភាពដែលមិនមានអ្នកជឿនៅជុំវិញគាត់ប៉ុណ្ណោះ។ គាត់ដឹងថាគាត់មិនទាន់គ្រប់លក្ខណ៍នៅឡើយទេ។ គាត់នៅតែធ្វើបាប ហើយត្រូវការការកែតម្រង់ ក៏ដូចជាសេចក្តីបង្រៀនរបស់ពួកជំនុំក្នុងតំបន់។ ហើយពួកជំនុំក្នុងតំបន់ក៏ត្រូវការគាត់ដែរ។
នៅពេលដែលយើងប្រជុំគ្នាថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ហើយបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រមទាំងធ្វើល្អចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក នោះយើងបង្ហាញនៅក្នុងជីវិតពិតជាក់ស្តែងថា ព្រះជាម្ចាស់បានផ្សះផ្សាយើងនឹងព្រះអង្គទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏បានផ្សះផ្សាយើងរវាងគ្នានឹងគ្នាផងដែរ។ យើងបានបង្ហាញដល់លោកីយ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាបានបំផ្លាស់បំប្រែ យើងមែន ហើយការនេះមិនមែនដោយសារយើងទន្ទេញខគម្ពីរបានច្រើន អធិស្ឋានរាល់ពេលញុាំបាយ ថ្វាយតង្វាយចេញពីប្រាក់ចំណូលរបស់យើង ឬក៏ស្តាប់វិទ្យុគ្រីស្ទបរិស័ទនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារយើងបង្ហាញពីបំណងចិត្តក្នុងការទ្រាំទ្រ ការអត់ទោស ហើយថែមទាំងស្រឡាញ់ពួកជំនុំក្នុងតំបន់ ទោះបើពួកយើងនៅតែប្រព្រឹត្តិបាបក្ដី។
លោកអ្នកនិងខ្ញុំមិនអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ ឬសប្បុរសដោយអង្គុយនៅលើកោះតែម្នាក់ឯងបាននោះទេ។ តែយើងអាចបង្ហាញការណាមួយខាងលើនេះចំពោះមនុស្សដែលយើងបានប្ដេជ្ញាថានឹងស្រឡាញ់បាន ក្នុងកាលដែលពួកគេមិន មានលក្ខណៈគួរឲ្យយើងស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែស្រឡាញ់ពួកគេដដែល។
នៅពេលដែលពួកជំនុំប្ដេជ្ញាចិត្តស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងកាលដែលពួកយើងនៅតែជាមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តិបាប នោះនឹងបណ្ដាលឲ្យលោកីយ៍ឃើញពីដំណឹងល្អយ៉ាងច្បាស់។ ពួកជំនុំបង្ហាញពីដំណឹងល្អដែលលោកីយ៍អាចមើលឃើញនឹងភ្នែកបាន នៅពេលដែលពួកជំនុំអត់ទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឲ្យពួកគេ និងនៅពេលដែលពួកគេបានប្ដេជ្ញាចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្ដេជ្ញាចំពោះពួកគេ ហើយនៅពេលដែលពួកគេលះបង់ជីវិតជំនួសគ្នាទៅវិញទៅមកដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ជំនួសពួកគេដែរ។
របៀបដែលយើងបង្ហាញពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាមួយគ្នា គឺខុសប្លែកពីរបៀបដែលមនុស្សតែម្នាក់បង្ហាញពីដំណឹងល្អ។
ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំឮគ្រីស្ទបរិស័ទនិយាយអំពីអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណខុសៗគ្នារបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ថា តើពួកគេបានពិចារណាញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាពីការដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទាននូវអំណោយទានជាច្រើន ហើយជាក់លាក់ ដើម្បីឲ្យពួកគេប្រើអំណោយទានទាំងនោះ ទុកជាយានក្នុងការកែតម្រង់គ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀតដែលបានប្រព្រឹត្តិបាបនៅក្នុងពួកជំនុំ។ អំពើបាបរបស់ខ្ញុំផ្តល់ឱកាសដល់លោកអ្នក ដើម្បីនឹងអនុវត្តអំណោយទានរបស់លោកអ្នក។
ដូច្នេះ សូមប្រមូលក្រុមមនុស្សមួយក្រុមដែលមានទាំងប្រុស ទាំងស្រី ក្មេង និងចាស់ ស្បែកស និងស្បែកខ្មៅ ជនជាតិអាស៊ី និងជនជាតិអាហ្វ្រិក អ្នកមាន និងអ្នកក្រ អ្នកមានចំណេះដឹង និងអ្នកអត់ចំណេះដឹងដែលមានគ្រប់ទាំងទេពកោសល្យ អំណោយទាន និងជំនាញខុសៗគ្នា។ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យប្រាកដថា ពួកគេ ដឹងថា ពួកគេមានបញ្ហា និងមានបាប ហើយទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះដោយសារតែព្រះគុណមួយប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ តើយើងហៅពួកគេថាយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងហៅថាពួកជំនុំ!
ប្រសិនបើ លោកអ្នកមានបំណងចិត្តចង់ស្រឡាញ់គ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់ៗរូប ជាដំបូង ខ្ញុំសូមស្នើឲ្យលោកអ្នកប្ដេជ្ញាចិត្តចូលរួមជាមួយនឹងពួកជំនុំក្នុងតំបន់ដែលពួកគេមានពេញដោយចំណុចខ្សោយ និងភាពល្ងីល្ងើជាមុនសិន។ សូមប្ដេជ្ញាចិត្តរួបរួមជាមួយពួកគេយ៉ាងតិចឲ្យបានរយៈពេល៨០ឆ្នាំ ទោះបីជាត្រូវឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក ឬការស្រណុកសុខស្រួលយ៉ាងណាក៏ដោយ។ បន្ទាប់ពីលោកអ្នកបានចំណាយពេល៨០ឆ្នាំជាមួយពួកគេរួចហើយ នោះលោកអ្នកនឹងបានចម្រើនឡើងខាងឯសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្រីស្ទបរិស័ទគ្រប់ៗរូបជាមិនខាន។
ការរៀបរាប់ពីអំពើ
តើនរណាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការសម្រេចថា តើពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណានោះ? តើគ្រូគង្វាល និងអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំជាអ្នកទទួលខុសត្រូវឬ? ពិតប្រាកដណាស់។ ចុះចំណែកគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀតវិញ? ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេក៏អញ្ចឹងដែរ។ ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទមួយរូប យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើជីវិត និងសុខភាពរបស់រូបកាយព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាពួកជំនុំនោះឯង។ វាមានន័យថា យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ថា តើអ្វីទៅជាពួកជំនុំ ហើយពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណា ដោយព្រោះលោកអ្នកជាសមាជិកម្នាក់នៃពួកជំនុំនោះ។
ពិតប្រាកដណាស់ យើងថែរក្សាពួកជំនុំ ដោយព្រោះពួកជំនុំជារូបកាយនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។ តើលោកអ្នកបានកត់សម្គាល់លើពាក្យដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រើជាមួយនឹងលោក សុល (លោកជាអ្នកបៀតបៀនគ្រីស្ទបរិស័ទដែលក្រោយមកគេហៅលោកថា ប៉ុល) នៅពេលដែលទ្រង់លេចមកតទល់នឹងលោកនៅតាមផ្លូវទៅឯទីក្រុងដាម៉ាសដែរឬទេ? «សុល នែសុល ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបៀតបៀនដល់ខ្ញុំ ដូច្នេះ?» (កិច្ចការ ៩:៤)។ ព្រះយេស៊ូវបានរាប់រូបអង្គទ្រង់ដូចជាពួកជំនុំរបស់ទ្រង់ ម្ល៉ោះហើយបានជាទ្រង់ហៅពួកជំនុំថាជារូបអង្គទ្រង់ផ្ទាល់! ឱ! អ្នកជឿរាល់គ្នាអើយ! តើមានរាប់ខ្លួនឲ្យដូចជាពួកអ្នកដែលព្រះគ្រីស្ទបានរាប់រូបអង្គទ្រង់ដែរឬទេ? តើចិត្តរបស់លោកអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅដូចគ្នាទៅនឹងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ?
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានទទួលសំបុត្រមួយច្បាប់ពីគ្រូគង្វាលម្នាក់ ហើយនៅក្នុងសំបុត្រនោះគាត់បានបង្ហាញពីបំណងចិត្តនៃការចង់ឲ្យសមាជិកពួកជំនុំដឹងថា តើពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណា។ លោកគ្រូដែលមានការបន្ទាបខ្លួនម្នាក់នេះចង់ឲ្យពួកជំនុំជួយកែតម្រង់គាត់ពេលគាត់ធ្វើខុសខណៈដែលគាត់ដឹកនាំពួកគេទៅកាន់ព្រះគុណ និងការគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ។ គ្រូគង្វាលនេះយល់ពីគំរូនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានច្បាស់ណាស់។ គាត់យល់ថាថ្ងៃមួយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងហៅគាត់ឲ្យរៀបរាប់ពីរបៀបដែលគាត់បានដឹកនាំពួកជំនុំរបស់គាត់។ ហើយដូចជាអ្នកគង្វាលដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ដែរ គាត់ចង់ឲ្យកូនចៀមទាំងអស់នៅក្នុងក្រោលរបស់គាត់ដឹងថា ថ្ងៃមួយព្រះជាម្ចាស់នឹងហៅពួកគេម្នាក់ម្តងៗឲ្យរៀបរាប់ពីរបៀបដែលពួកគេបានស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក និងពីរបៀបដែលពួកគេបានស្រឡាញ់គាត់ដែរ។
ព្រះជាម្ចាស់នឹងសួរសមាជិកនីមួយៗនៃរូបកាយថា៖ «តើឯងបានអរសប្បាយជាមួយនឹងសមាជិកនៃរូបកាយខ្ញុំ នៅពេលដែលពួកគេអរសប្បាយ ដែរឬទេ? តើឯងបានយំសោកជាមួយនឹងអ្នកដែលយំសោកដែរឬទេ? តើឯងបានប្រព្រឹត្តចំពោះអវយវៈដែលខ្សោយជាងឯងឲ្យដូចជាអវយវៈមួយដែលឯងមិនអាចខ្វះបានដែរឬទេ? ហើយតើឯងបានផ្ដល់កិត្តិយសពិសេសដល់អវយវៈដែលមនុស្សភាគច្រើនមិនឲ្យតម្លៃខ្ពស់ដែរឬទេ? តើឯងបានលើកកិត្តិយសមួយទ្វេជាពីរដល់អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកបង្រៀនឯងដែរឬទេ?» (សូមអាន ១កូរិនថូស ១២:២២-២៦ និង១ធីម៉ូថេ ៥:១៧)
អ្នកជឿរាល់គ្នាអើយ! តើបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច សម្រាប់ថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងហៅអ្នករាល់គ្នាឲ្យរៀបរាប់ពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាបានស្រឡាញ់ និងបម្រើពួកជំនុំ រួមទាំងអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំរបស់អ្នករាល់គ្នាហើយឬនៅ? តើអ្នករាល់គ្នាជ្រាបទេថា ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា ពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណា?
ចំណែកឯគ្រូគង្វាលវិញ តើលោកគ្រូមានបានរៀបចំហ្វូងចៀមរបស់លោកគ្រូសម្រាប់ការដែលពួកគេត្រូវរៀបរាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដោយបង្រៀនពួកគេឲ្យដឹងថា ពួកជំនុំគួរតែមានលក្ខណៈបែបណាហើយឬនៅ? តើលោកគ្រូបានបង្រៀនពួកគេទេថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងសួរពួកគេថា តើពួកគេបានជឿដំណឹងល្អយ៉ាងរឹងមាំដែរឬអត់?