ជំពូក១០
សញ្ញាសម្គាល់ដ៏សំខាន់ៗនៃពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ៖
ការយល់ដ៏ត្រឹមត្រូវពីសមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ
តើព្រះគម្ពីរមានបានបង្រៀនថា ពួកជំនុំគួរតែមានសមាជិកភាពដែរឬទេ? មើលទៅដូចជា ព្រះគម្ពីរមិនបានចែងដូច្នេះសោះ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកបើកមើលព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី នោះលោកអ្នកនឹងមិនឃើញមានរឿងរ៉ាវរបស់លោក អ័គីឡា និងប្រពន្ធរបស់គាត់ឈ្មោះ ព្រីស៊ីល ស្ដីពីដំណើរផ្លាស់លំនៅទៅទីក្រុងរ៉ូម និងដំណើរដែលពួកគេសាកល្បងចូលរួមក្នុងពួកជំនុំមួយ ហើយសាកល្បងចូលរួមក្នុងពួកជំនុំមួយទៀត ហើយបន្ទាប់មកពួកគេសម្រេចចិត្តចូលរួមក្នុងពួកជំនុំមួយផ្សេងទៀត។ តាមអ្វីដែលយើងដឹងគឺថា គ្មាននរណាម្នាក់ដើរសាកល្បងពីពួកជំនុំមួយទៅពួកជំនុំមួយទៀតនោះទេ ពីព្រោះនៅសម័យនោះ សហគមន៍មួយមានតែពួកជំនុំមួយប៉ុណ្ណោះ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលយើងមើលទៅដូចជា ព្រះគម្ពីរមិនបានលើកឡើងពីសមាជិកភាព ក៏ដូចជាលើកឡើងពីបញ្ជីឈ្មោះសមាជិកពួកជំនុំនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ ពួកជំនុំក្នុងសម័យកាលព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ពិតជាបានរក្សាទុកបញ្ជីឈ្មោះមនុស្សមួយចំនួនដូចជា បញ្ជីឈ្មោះស្ត្រីមេម៉ាយដែលទទួលការផ្គត់ផ្គង់ពីពួកជំនុំជាដើម (១ធីម៉ូថេ ៥)។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត អត្ថបទគម្ពីរជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី បានលើកឡើងថា ពួកជំនុំពិតជាបានស្គាល់ពីសមាជិករបស់ពួកគេប្រាកដមែន។ ពួកគេបានដឹងថា នរណាជាសមាជិករបស់ពួកជំនុំពួកគេ និងនរណាមិនមែនជាសមាជិករបស់ពួកជំនុំពួកគេ។
ឧទាហរណ៍ បុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកជំនុំទីក្រុងកូរិនថូសបានប្រព្រឹត្តការកំផិត «ដែលមិនដែលទាំងមានឮនិយាយក្នុងសាសន៍ដទៃផង» (១កូរិនថូស ៥:១)។ លោក ប៉ុល បានសរសេរទៅកាន់ពួកជំនុំទីក្រុងកូរិនថូស ហើយលោកបានប្រាប់ពួកគេឲ្យបណ្តេញបុរសនេះចេញពីពួកជំនុំរបស់ខ្លួន។ ឥឡូវ សូមឈប់បន្តិច ដើម្បីគិតអំពីការនេះ៖ យើងមិនអាចបណ្តេញនរណាម្នាក់ ចេញជាផ្លូវការបាននោះទេ ប្រសិនបើយើងមិនបានរាប់ម្នាក់នោះបញ្ចូលជាផ្លូវការតាំងពីដំបូងមកទេនោះ។
មើលទៅលោក ប៉ុល បាននិយាយសំដៅលើរឿងរបស់បុរសដដែលនេះម្ដងទៀតនៅក្នុងសំបុត្របន្ទាប់របស់គាត់ទៅកាន់ពួកជំនុំទីក្រុងកូរិនថូសថា «ទោសដែលអ្នករាល់គ្នាភាគច្រើនបានធ្វើដល់មនុស្សបែបនេះ» (២កូរិនថូស ២:៦ គកស)។ សូមឈប់បន្តិច ដើម្បីគិតពីពាក្យថា «ភាគច្រើន»។ ហេតុអ្វីបានជាលោក ប៉ុល ហ៊ានប្រើពាក្យនេះ? យើងមិនអាចប្រើពាក្យថា ភាគច្រើន ដូចលោក ប៉ុល បានទេ លុះត្រាតែយើងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា មានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់បានធ្វើ ឬមិនបានធ្វើនៅក្នុងក្រុមនោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលលោក ប៉ុល ប្រើពាក្យនេះយើងអាចដឹងបានថា គាត់បានដឹងយ៉ាងច្បាស់ពីចំនួនសមាជិកនៅក្នុងពួកជំនុំកូរិនថូស។
លោក ប៉ុល បានយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងកិច្ចការដែលដឹងថា «នរណាជាសមាជិក» ហើយ «នរណាមិនមែនជាសមាជិក»។ លោកបានយកចិត្តទុកដាក់លើការនេះ ដោយព្រោះព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ បានប្រទានសិទ្ធិអំណាចដល់ពួកជំនុំដើម្បីដាក់ដែនកំណត់មួយថា អ្នកណានៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ ហើយអ្នកណានៅក្នុងក្រុមរបស់លោកីយ៍។
ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា បើអ្នករាល់គ្នាចងទុកអ្វីៗនៅផែនដី នោះនឹងត្រូវចងទុកនៅស្ថានសួគ៌ដែរ ហើយបើស្រាយអ្វីៗនៅផែនដី នោះក៏នឹងត្រូវស្រាយនៅស្ថានសួគ៌ដែរ (ម៉ាថាយ ១៨:១៨; សូមមើលផងដែរនៅ ម៉ាថាយ ១៦:១៩; យ៉ូហាន ២០:២៣)
យើងបាននិយាយរួចហើយថា ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ គឺជាពួកជំនុំដែលបន្តបង្ហាញឲ្យឃើញពី ចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ច្រើនឡើងៗ។ ដូច្នេះហើយ យើងចង់ឲ្យកំណត់ត្រារបស់យើងនៅផែនដីនេះ ប្រហាក់ប្រហែលគ្នានឹងកំណត់ត្រានៅស្ថានសួគ៌ដែរ តាមដែលយើងអាចធ្វើបាន។ កំណត់ត្រានៅស្ថានសួគ៌នោះ គឺជាបញ្ជីឈ្មោះដែលបានកត់ចុះនៅក្នុងបញ្ជីជីវិតរបស់កូនចៀម (ភីលីព ៤:៣; វិវរណៈ ២១:២៧)។
ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អមានបំណងចិត្តនឹងទទួល ឬក៏បណ្តេញ អស់អ្នកណាដែលប្រកាសថា ខ្លួនជាអ្នកជឿ យោងតាមការបង្រៀនអ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានបង្គាប់មក។ នេះមានន័យថា ពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ ត្រូវតែប្រាថ្នាឲ្យមានការយល់ដ៏ត្រឹមត្រូវពីសមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ។
សមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរត្រូវមានការប្ដេជ្ញា
ព្រះវិហារសង់ពីដុំឥដ្ឋ។ ហ្វូងចៀមមានចៀមនៅក្នុងនោះ។ ដើមទំពាំងបាយជូរមានខ្នែងរបស់វា។ រូបកាយមានអវយវៈ។ ហើយពួកជំនុំមានសមាជិក។ នៅក្នុងន័យម្យ៉ាង សមាជិកភាពពួកជំនុំបានចាប់ផ្ដើមលេចឡើង នៅពេលដែលព្រះគ្រីស្ទបានសង្គ្រោះយើង ហើយទ្រង់បានរាប់យើងជាអវយវៈមួយនៃរូបកាយទ្រង់។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក ការនេះតម្រូវឲ្យអវយវៈនីមួយៗបង្ហាញថា ពួកគេជាអវយវៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈការធ្វើជាសមាជិកពួកជំនុំតាមតំបន់។ ក្នុងន័យនេះ សមាជិកភាពពួកជំនុំចាប់ផ្ដើមមានឡើង នៅពេលដែលយើងប្ដេជ្ញាធ្វើជាសមាជិកនៅក្នុងពួកជំនុំជាក់លាក់ណាមួយ។ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងត្រូវតែប្ដេជ្ញាចូលរួមជាមួយនឹងពួកជំនុំណាមួយឲ្យជាក់លាក់។
ដូច្នេះហើយ បានជាព្រះគម្ពីរបង្គាប់ឲ្យយើងប្រជុំគ្នាជាទៀងទាត់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចអរសប្បាយជាប្រចាំនៅក្នុងក្ដីសង្ឃឹមរួមរបស់យើង ហើយឲ្យយើងខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងការដាស់តឿនគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យចេះស្រឡាញ់ ហើយនិងប្រព្រឹត្តការល្អ (ហេព្រើរ ១០:២៣-២៥)។ ការចូលជាសមាជិកភាពពួកជំនុំមិនមែនគ្រាន់តែជាការដែលយើងសរសេរឈ្មោះយើងដាក់ក្នុងសៀវភៅសមាជិកនោះទេ។ វាក៏មិនមែនជាអារម្មណ៍មនោសញ្ចេតនា ហើយក៏មិនមែនជាការសម្ដែងពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះកន្លែងណាមួយដែលយើងស្គាល់នោះដែរ។ សមាជិកភាពពួកជំនុំក៏មិនមែនជាការសម្ដែងពីភាពស្មោះស្ម័គ្រ ឬពីភាពមិនស្មោះស្ម័គ្រចំពោះឪពុកម្តាយនោះដែរ។ សមាជិកភាពពួកជំនុំគួរតែបង្ហាញឲ្យឃើញពីការប្ដេជ្ញាពិតប្រាកដទាំងពាក្យសម្ដី ទាំងការប្រព្រឹត្ត។ បើមិនដូច្នោះទេ វាជាការឥតប្រយោជន៍ ហើយវាជាការគ្រោះថ្នាក់ណាស់។ បន្តិចទៀត យើងនឹងពិចារណាពីលក្ខណៈនៃការប្ដេជ្ញានេះ។
សមាជិកភាពពួកជំនុំតាម
ព្រះគម្ពីរត្រូវមានការទទួលខុសត្រូវ
ការដែលពួកជំនុំបង្ហាញពី ការទទួលខុសត្រូវចំពោះគ្នានឹងគ្នា ហើយស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក នោះហើយជាអត្ថន័យនៃសមាជិកភាពពួកជំនុំ។ នៅពេលដែលយើងកំណត់អត្តសញ្ញាណខ្លួនយើងជាមួយនឹងពួកជំនុំតាមតំបន់ជាក់លាក់ណាមួយ នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែប្រាប់ដល់គ្រូគង្វាល និងសមាជិកដទៃទៀតនៃពួកជំនុំនោះថា យើងមិនគ្រាន់តែប្ដេជ្ញាទៅនឹងពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ប្រាប់ពួកគេផងដែរថា យើងប្ដេជ្ញាជាមួយនឹងពួកគេក្នុងការប្រជុំគ្នា ការថ្វាយតង្វាយ ការអធិស្ឋាន និងការបម្រើ។ ការធ្វើបែបនេះ បង្ហាញថាយើងកំពុងតែប្រាប់ពួកគេឲ្យរំពឹងការមួយចំនួនពីយើង ហើយពួកគេអាចជួយកែតម្រង់យើង ប្រសិនបើយើងមិនបានបំពេញតាមការរំពឹងនោះ។ ការចូលរួមជាសមាជិកក្នុងពួកជំនុំមួយ គឺជាការនិយាយថា «ឥឡូវនេះ ខ្ញុំជាទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក ហើយអ្នកជាទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំ»។ (ពិតប្រាកដ ការនេះខុសពីនិស្ស័យបាបរបស់យើង ហើយប្រហែលជាខុសពីវប្បធម៌របស់យើងផងដែរ)។
សមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរមានន័យថា យើងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ អត្ថន័យនេះ ចេញមកពីកាតព្វកិច្ចរបស់យើងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចដែលមានខគម្ពីរមួយចំនួនបានលើកឡើងក្នុងឃ្លា គ្នាទៅវិញទៅមក បែបដូចនេះថា ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ចូរបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក ចូរលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជាដើម។ យើងគួរតែដាក់បញ្ចូលសេចក្តីបង្គាប់ទាំងនេះក្នុងលក្ខន្តិកៈនៃពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ (សូមមើលសេចក្តីបន្ថែម)។
បើសិនជាពួកជំនុំបានធ្វើតាមសញ្ញាសម្គាល់ទីប្រាំពីររហូតដល់ទីប្រាំបួនរួចហើយ នោះពួកគេនឹងអាចធ្វើតាមសញ្ញាសម្គាល់ទីដប់នេះបានយ៉ាងងាយ។ ពេលនោះសមាជិកនឹងកាន់តែទទួលស្គាល់ពីទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ដំណឹងល្អ និងទទួលស្គាល់ថា ការក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ លើសពីនោះទៅទៀត ពួកគេនឹងផ្សាយដំណឹងល្អដោយបង្រៀនដល់ អ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍ ពីព្រះគ្រីស្ទថា គេត្រូវតែពិចារណាពីការលះបង់ជាមុនសិន មុននឹងទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ។ ពួកគេនឹងលែងគិតថា ពួកគេនឹងទៅចូលរួមជាមួយពួកជំនុំ តែពេលណាដែលពួកគេចង់ចូលរួម ហើយពួកគេនឹងលែងចង់បានអ្វីម្យ៉ាងពីពួកជំនុំនោះទៀតហើយ។ ជាងនោះទៅទៀត ពួកគេនឹងមិនប្រៀបធៀបការចូលរួមជាមួយពួកជំនុំទៅនឹងការដើរមើលទំនិញល្អនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនឹងរាប់ពួកជំនុំដូចជារូបកាយ ហើយអវយវៈរបស់រូបកាយនោះ នឹងថែរក្សាគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកគេនឹងរាប់ពួកជំនុំដូចជាគ្រួសារដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ខ្លួនវិញ។
គួរឲ្យសោកស្ដាយ វាជារឿងសាមញ្ញទៅហើយដែលពួកជំនុំមានអ្នកចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីសមាជិកភាពជាច្រើននាក់ ប៉ុន្តែមិនមានមនុស្សច្រើនដូចក្នុងបញ្ជីដែលមកចូលរួមថ្វាយបង្គំនោះទេ។ សូមស្រមៃមើល ពួកជំនុំមួយមានសមាជិកដល់ទៅបីរយនាក់ តែមានអ្នកចូលរួមថ្វាយបង្គំជាទៀងទាត់តែហុកសិបនាក់។ សព្វថ្ងៃនេះ មានគ្រូគង្វាលជាច្រើនដែលមានមោទនភាពចំពោះការដែលមានសមាជិកច្រើននៅក្នុងបញ្ជីសមាជិក ជាជាងមានការថប់បារម្ភដោយសារតែចំនួនសមាជិកពួកជំនុំជាច្រើនអត់មកចូលរួមថ្វាយបង្គំ។ យោងទៅតាមការសិក្សាមួយថ្មីៗនេះ ធម្មតាពួកជំនុំសាវធើនបាទីស្ទ (Southern Baptist Church) មានសមាជិក២៣៣នាក់ ប៉ុន្តែមានសមាជិកតែ៧០នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលចូលរួមថ្វាយបង្គំនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ។
ចុះចំណែកឯការថ្វាយតង្វាយវិញ តើវាមានលក្ខណៈល្អប្រសើរជាងនេះដែរឬទេ? តើមានពួកជំនុំប៉ុន្មានដែលមានសមាជិកបានថ្វាយតង្វាយ១០ភាគរយ ឬលើសពី១០ភាគរយពីប្រាក់ចំណូលរបស់ពួកគេ?
ការដែលសមាជិកពួកជំនុំឈឺអាចជាឧបសគ្គដល់ចំនួនអ្នកចូលរួមថ្វាយបង្គំ ហើយកង្វះខាតថវិកាក៏អាចជាឧបសគ្គដល់ការថ្វាយតង្វាយផងដែរ។ បើមិនអញ្ចឹងទេ ពួកជំនុំងាយនឹងគិតតែពីចំនួនសមាជិក និងចំនួនប្រាក់តង្វាយតែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកជំនុំងាយនឹងធ្លាក់ក្នុងការយកចំនួនសមាជិក និងចំនួនតង្វាយធ្វើជាព្រះជំនួសព្រះជាម្ចាស់វិញ ដូចដែលមនុស្សថ្វាយបង្គំរូបព្រះដូច្នោះដែរ ហើយការទោរទន់ទៅលើចំនួនទិន្នន័យសមាជិកពួកជំនុំប្រហែលជាងាយស្រួលជាងគោរពរូបព្រះផងមើលទៅ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំគិតថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាយតម្លៃទៅលើជីវិតរបស់យើង និងថ្លឹងថ្លែងលើកិច្ចការងាររបស់យើង ជាជាងរាប់ចំនួនសមាជិក និងប្រាក់តង្វាយពួកជំនុំរបស់យើង។
សមាជិកភាពពួកជំនុំតាម
ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់ពីការទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះ
តើអ្វីជាគ្រោះថ្នាក់ចំពោះសមាជិកពួកជំនុំដែលមិនចូលរួមថ្វាយបង្គំ និងសមាជិកពួកជំនុំដែលគេចវេសពីទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួននោះ? នៅពេលដែលសមាជិកពួកជំនុំដែលមិនចូលរួមក្នុងកិច្ចការណាមួយក្នុងពួកជំនុំ នោះពួកគេធ្វើឲ្យសមាជិកពួកជំនុំដ៏ពិត និងអ្នកមិនជឿយល់ច្រឡំថា តើការធ្វើជាគ្រីស្ទបរិស័ទមានន័យយ៉ាងដូចម្តេច។ ហើយសមាជិកពួកជំនុំដែលសកម្ម មិនបានផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់សមាជិកពួកជំនុំដែលអសកម្មនោះឡើយ នៅពេលដែលពួកជំនុំអនុញ្ញាតឲ្យសមាជិកអសកម្មទាំងនោះនៅតែធ្វើជាសមាជិកពួកជំនុំដដែលនោះ។ ដ្បិតអីការក្លាយជាសមាជិកពួកជំនុំ គឺជាការទទួលស្គាល់ជារួមរបស់ពួកជំនុំទៅលើសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់មនុស្សម្នាក់។ តើលោកអ្នកពិតជាយល់ពីការនេះទេ? នៅពេលដែលលោកអ្នករាប់នរណាម្នាក់ថាជាសមាជិកនៃពួកជំនុំរបស់លោកអ្នក នោះលោកអ្នកកំពុងតែទទួលស្គាល់ថា ពួកជំនុំរបស់លោកអ្នកទទួលស្គាល់បុគ្គលនោះថាជាគ្រីស្ទបរិស័ទហើយ។
ដូច្នេះ ប្រសិនបើក្រសែភ្នែករបស់ពួកជំនុំមិនបានសម្លឹងមើលបុគ្គលម្នាក់អស់រយៈពេលជាច្រើនខែ ឬច្រើនឆ្នាំមកហើយនោះ អញ្ចឹងតើពួកជំនុំនោះអាចអះអាងថា បុគ្គលនោះបានរត់ប្រណាំងយ៉ាងស្មោះត្រង់នៅក្នុងពួកជំនុំនោះបានយ៉ាងដូចម្តេច? ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់ឈប់មកចូលរួមជាមួយពួកជំនុំ ហើយថែមទាំងមិនបានចូលរួមជាមួយពួកជំនុំណាមួយផ្សេងទៀតទេ នោះប្រហែលបុគ្គលនោះ មិនមែនជាសមាជិកដ៏ពិតនៃពួកជំនុំយើងនោះទេ (យ៉ូហាន ២:១៩)? យើងមិនអាចដឹងបានពី មនុស្សដែលមិនចូលរួមសកម្មភាពក្នុងពួកជំនុំជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ឬក៏អត់នោះទេ ប៉ុន្តែយើងគ្រាន់តែមិនអាចអះអាងថា ពួកគេជាគ្រីស្ទបរិស័ទប៉ុណ្ណោះ។ យើងមិនចាំបាច់ប្រាប់បុគ្គលនោះថា «អ្នកនឹងទៅស្ថាននរក» នោះទេ។ យើងគ្រាន់តែនិយាយថា «យើងមិនមានទំនុកចិត្តថាអ្នកនឹងទៅស្ថានសួគ៌នោះទេ»។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់មិនបានចូលរួមថ្វាយបង្គំជាយូរមកហើយ ប៉ុន្តែពួកជំនុំនៅតែទទួលស្គាល់ម្នាក់នោះជាសមាជិកពួកជំនុំទៀត នោះមានន័យថា ពួកគេមិនសូវមានប្រាជ្ញា ឬក៏ពួកគេកុហកខ្លួនឯង។
ពួកជំនុំដែលអនុវត្តសមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ មិនតម្រូវឲ្យសមាជិករបស់ខ្លួនមានលក្ខណៈល្អឥតខ្ចោះនោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកជំនុំនោះតម្រូវឲ្យពួកគេមានការបន្ទាបខ្លួន និងភាពស្មោះត្រង់។ ពួកជំនុំនោះមិនបានហៅពួកគេមកឲ្យបង្ហាញពីការសម្រេចចិត្តជឿរបស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែពួកជំនុំនោះហៅពួកគេមកឲ្យធ្វើជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវវិញ។ ធ្វើដូចនេះ ពួកជំនុំនៅតែឲ្យតម្លៃលើបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកគេក៏មិនរំពឹងអ្វីខ្លាំងពេកទៅលើអស់អ្នកដែលមិនទាន់គ្រប់លក្ខណ៍ទាំងនោះដែរ។ អញ្ចឹងហើយបានជា ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបង្ហាញឲ្យឃើញពីតួនាទីមួយ ដើម្បីទទួលស្គាល់សមាជិកភាពពួកជំនុំជារួមតាមរយៈអស់អ្នកដែលនៅក្នុងការតាំងសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ និងគ្នាទៅវិញទៅមក។
សមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរពិតជាមានតម្លៃ
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាយើងនឹងឃើញស្ថិតិសមាជិកភាពនៅក្នុងពួកជំនុំកាន់តែមានអត្ថន័យខ្លាំងឡើងៗ រហូតទាល់តែសមាជិកពួកជំនុំដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជី គឺជាសមាជិកពួកជំនុំដែលចូលរួមពិតប្រាកដ។ ពេលខ្លះ ការធ្វើដូចនេះបណ្ដាលឲ្យពួកជំនុំលុបឈ្មោះមនុស្សមួយចំនួនដែលអសកម្មចេញពីបញ្ជីឈ្មោះសមាជិកពួកជំនុំ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនមានន័យថាយើងលុបឈ្មោះគេចេញពីចិត្តរបស់យើងដោយបំភ្លេចគេចោលនោះទេ។ ជាញឹកញាប់ ការធ្វើដូចនេះមានន័យថា ពួកជំនុំត្រូវបង្រៀនសមាជិកថ្មីៗពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យសម្រាប់ពួកគេ ហើយពួកជំនុំត្រូវរំឭកយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនដល់សមាជិកពួកជំនុំដែលចូលរួមបច្ចុប្បន្នពីការប្ដេជ្ញារបស់ពួកគេនៅក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗរបស់ពួកជំនុំ។ នៅក្នុងពួកជំនុំផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ យើងធ្វើដូចនេះតាមវិធីផ្សេងៗដូចជា យើងមានបង្រៀនថ្នាក់សមាជិកភាពពួកជំនុំ ហើយយើងឲ្យពួកជំនុំអានលក្ខន្តិកៈពួកជំនុំឲ្យឮៗនៅពេលណាដែលយើងធ្វើពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់។
នៅពេលដែលពួកជំនុំរបស់យើងកាន់តែមានសុខភាពល្អ នោះចំនួនមនុស្សចូលរួមនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យនឹងកើនឡើងលើសចំនួនឈ្មោះជាផ្លូវការនៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះសមាជិកពួកជំនុំរបស់យើងទៅទៀត។ ពិតប្រាកដណាស់ នេះគួរតែជាបំណងប្រាថ្នារបស់លោកអ្នកសម្រាប់ពួកជំនុំលោកអ្នកផងដែរ។
យើងមិនបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះសមាជិកចាស់ដែលជាទីស្រឡាញ់របស់យើងក្នុងរបៀបដ៏ត្រឹមត្រូវនោះទេ ប្រសិនបើយើងអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបន្តធ្វើជាសមាជិកនៅក្នុងពួកជំនុំរបស់យើងដោយសារតែហេតុផលមនោសញ្ចេតនានោះ។ ប៉ុន្តែ យើងស្រឡាញ់ពួកគេ នៅពេលដែលយើងលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចូលរួមជាមួយនឹងពួកជំនុំមួយផ្សេងទៀត ដែលពួកគេអាចស្រឡាញ់ និងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ ឬជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដូច្នេះហើយ នៅក្នុងលក្ខន្តិកៈរបស់ពួកជំនុំខ្ញុំ យើងសន្យាថា «នៅពេលដែលយើងចាកចេញពីពួកជំនុំនេះទៅ យើងនឹងចូលរួមជាមួយនឹងពួកជំនុំណាមួយផ្សេងទៀត ដែលយើងអាចបន្តអនុវត្តលក្ខន្តិកៈនេះ ហើយអាចបន្តអនុវត្តនូវគោលការណ៍នៃព្រះបន្ទូល ឲ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើបាន»។ ការប្ដេជ្ញាចិត្តនេះ ជាផ្នែកមួយនៃដំណើរការនៃភាពជាសិស្សដែលមានសុខភាពល្អ ជាពិសេសនៅក្នុងសម័យបណ្ដោះអាសន្នយើងនេះ។
ការអនុវត្តសមាជិកភាពពួកជំនុំដោយយកចិត្តទុកដាក់នឹងផ្តល់នូវអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើន។ ការអនុវត្តបែបនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមិនជឿមើលឃើញកាន់តែច្បាស់ពីទីបន្ទាល់នៃពួកជំនុំយើង។ ប្រសិនបើពួកជំនុំនោះអនុវត្តសមាជិកភាព នោះនឹងការពារអ្នកមានជំនឿទន់ខ្សោយពីការស្មានខុសថា ខ្លួនគេបានសង្គ្រោះ ដូច្នេះមិនចាំបាច់មានទម្លាប់ចូលរួមជាមួយពួកជំនុំនោះទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការអនុវត្តសមាជិកភាពពួកជំនុំដោយប្រុងប្រយ័ត្ននឹងជួយឲ្យពួកជំនុំចេះបង្កើតសិស្សដែលកាន់តែមានភាពពេញវ័យខាងឯវិញ្ញាណ។ ការអនុវត្តបែបនេះនឹងជួយដល់អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំឲ្យដឹងយ៉ាងប្រាកដថា ពួកគេមានទំនួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកណាខ្លះ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងទទួលសិរីល្អតាមរយៈការទាំងអស់នេះ។
សូមអធិស្ឋានឲ្យពួកជំនុំកាន់តែផ្តល់តម្លៃដល់សមាជិកភាពឲ្យបានល្អប្រសើរជាងបច្ចុប្បន្ននេះទៅទៀត។ តាមវិធីនេះ យើងអាចដឹងកាន់តែច្បាស់ថា យើងគួរអធិស្ឋានឲ្យអ្នកជឿណាខ្លះ លើកទឹកចិត្តដល់អ្នកជឿណាខ្លះ ក៏ដូចជាជំរុញចិត្តអ្នកជឿណាខ្លះ។ សមាជិកភាពពួកជំនុំមានន័យថា យើងមានការរួបរួមគ្នាយ៉ាងជាក់លាក់នៅក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ។ សមាជិកភាពពួកជំនុំមានន័យថា យើងធ្វើដំណើរជាមួយគ្នាប្រៀបដូចជាជនបរទេស និងពួកអ្នកដែលគ្រាន់តែសំណាក់នៅផែនដីនេះ ខណៈដែលយើងតម្រង់ឆ្ពោះទៅផ្ទះដ៏ពិតរបស់យើងនៅឯនគរស្ថានសួគ៌។ ពិតប្រាកដណាស់ សញ្ញាសម្គាល់មួយនៃពួកជំនុំដែលមានសុខភាពល្អ គឺការយល់ដ៏ត្រឹមត្រូវពីសមាជិកភាពពួកជំនុំតាមព្រះគម្ពីរ។